Beztroski (שַׁאֲנָן šaʼănān)

Biada beztroskim na Syjonie i dufnym na górze Samarii, książętom pierwszego z narodów, których słucha dom Izraela. (Am 6,1)

הֹ֚וי הַשַּׁאֲנַנִּ֣ים בְּצִיֹּ֔ון וְהַבֹּטְחִ֖ים בְּהַ֣ר שֹׁמְרֹ֑ון נְקֻבֵי֙ רֵאשִׁ֣ית הַגּוֹיִ֔ם וּבָ֥אוּ לָהֶ֖ם בֵּ֥ית יִשְׂרָאֵֽל׃

Οὐαὶ τοῖς ἐξουθενοῦσιν Σιων καὶ τοῖς πεποιθόσιν ἐπὶ τὸ ὄρος Σαμαρείας· ἀπετρύγησαν ἀρχὰς ἐθνῶν, καὶ εἰσῆλθον αὐτοί. οἶκος τοῦ Ισραηλ,

vae qui opulenti estis in Sion et confiditis in monte Samariae optimates capita populorum ingredientes pompatice domum Israhel

Beztroski (שַׁאֲנָן šaʼănān), rdzeń šʼn jako przymiotnik przedstawia gamę różnych znaczeń, od pozytywnych aż po negatywne: spokojny, bezpieczny, pewny siebie, pyszny, zuchwały, beztroski.

W czytaniu z Księgi Proroka Amosa (6,1.4-7) przymiotnik ten jest oskarżeniem tych, którzy żyją beztrosko (שַׁאֲנָןšaʼănān) na Syjonie i „dufnym na górze Samarii”, ponieważ prowadzą życie hulackie a nic się nie martwią upadkiem Izraela i zagrożeniami jakie nadciągają z zewnątrz. Ich totalny brak odpowiedzialności sprawi, iż Izrael zostanie napadnięty i beztroscy (שַׁאֲנָן šaʼănān) hulacy zostaną wzięci do niewoli. W ten sposób nastąpi kres ich hulackiej wrzawy. Zuchwałość beztroski zaślepia i odkleja od rzeczywistości a opamiętanie często przychodzi zbyt późno.

Bardzo konkretny przykład takiego doświadczenia ukazuje Pan Jezus w dzisiejszej przypowieści o bogaczu i Łazarzu (Łk 16,19-31). Problemem bogacza nie było bogactwo samo w sobie, ale jego zaślepiająca siła, która sprawiła, iż choćby nie zauważył, iż u jego bramy leżał żebrak. Dopiero śmierć wyrwała go z zaślepienia a zderzenie z rzeczywistością było bolesne. Poczucie bezpieczeństwa jakie daje posiadanie bogactwa jest i dzisiaj niepewne. Do dokonywaniu mądrych wyborów nie potrzeba przestrogi z zaświatów, ale Słowa Bożego, które nas poucza. Wystarczy go słuchać.