Anioł Pana zakłada obóz warowny wokół bojących się Jego i niesie im ocalenie. (Ps 34,8)
חֹנֶ֤ה מַלְאַךְ־יְהוָ֓ה סָ֘בִ֤יב לִֽירֵאָ֗יו וַֽיְחַלְּצֵֽם׃
Vallabit angelus Domini in circuitu timentes eum et eripiet eos.
παρεμβαλεῖ ἄγγελος κυρίου κύκλῳ τῶν φοβουμένων αὐτὸν καὶ ῥύσεται αὐτούς.
Anioł (מַלְאָךְ mal՚āḵ) lub „posłaniec”, rzeczownik ten występuje w Starym Testamencie 213 razy a jego znaczenie potwierdzają czasowniki, z którymi jest łączony: „posłać, mówić, przekazać wiadomość, wrócić i im podobne”. Anioł (מַלְאָךְ mal՚āḵ) nie reprezentuje samego siebie, ale tego, kto go posyła. Aniołem Pańskim jest ten, kto przychodzi od Boga.
W dzisiejszym Psalmie responsoryjnym czytamy, iż „Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych, aby ich ocalić”. Przykładem tego jest opowiadanie w pierwszym czytaniu z Dziejów Apostolskich (Dz 12,1-11), gdzie św. Łakasz mówi o prześladowaniach niektórych członków Kościoła, podczas których został uwieziony św. Piotr, następnie wyprowadzony z więzienia przez Anioła Pańskiego. Sam Piotr potwierdza to mówiąc: „Teraz wiem na pewno, iż Pan posłał swego anioła i wyrwał mnie z rąk Heroda”.
Według dzisiejszego fragmentu Ewangelii Mateusza (16,13-19), Pan Jezus zmienia imię Szymona syna Jony nazywając go Piotrem, czyli Opoką: „Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą”. Dlaczego żadna siła nie pokona Kościoła? Ponieważ jego siłą nie są ludzkie wysiłki, ale moc i potęga Boga, podobnie jak w przypadku Anioła, który uwolnił Piotra. To sprawia, iż możemy modlić się z Psalmistą: „Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał i uwolnił od wszelkiego ucisku” (Ps 34,7).
Hebrajskie słowo
