Abba (ἀββά, Abba)

A ponieważ jesteście synami, Bóg zesłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: «Abba, Ojcze!» (Ga 4,6)

Ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ θεὸς τὸ πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν κρᾶζον· αββα ὁ πατήρ.

Quoniam autem estis filii, misit Deus Spiritum Filii sui in corda nostra clamantem: “Abba, Pater!”.

„Abba” w języku aramejskim pochodzi od słowa aw – „ojciec”. Można je rozumieć jako pełne szacunku „Ojcze”, ale też czułe „Tatusiu”. Święty Paweł przypomina nam, iż to Duch Święty woła (a dosłownie: krzyczy) w naszych sercach “Abba”. To On zapewnia nas o miłości Ojca.

Jesteśmy dziećmi Boga. Możemy z ufnością zwracać się do Niego: „Ojcze… Tatusiu…”. Niech to wołanie stanie się dziś naszą modlitwą.