🔉9 WRZEŚNIA. ROZMYŚLANIE. Pan Jezus naucza o upomnieniu braterskim i przebaczeniu.

salveregina.pl 2 miesięcy temu

Zdjęcie: Przewodnik prawdziwej pobożności

Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Zobacz imprimatur

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

I. Widzę Pana Jezusa otoczonego Apostołami.

II. Będę prosił o ducha roztropności i miłości bliźniego.

I. Punkt.

Nauka o upomnieniu.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Podczas długiej drogi z Kafarnaum do Jerozolimy, Pan Jezus nie przestawał nauczać Apostołów Swoich. A najpierw, bojąc się, aby Uczniowie Jego nie mniemali się być upoważnieni do nienawiści lub zemsty nad gorszycielami, chciał Ich przede wszystkim pouczyć, iż Prawo Jego jest Prawem Miłości; iż nie unosząc się bynajmniej gniewem przeciw tym, którzy zgorszenie dają albo nas obrażają, powinniśmy okazywać dla nich współczucie i przyczynić się do ich poprawy, osobliwie przez upomnienie braterskie. I w Dobroci Swojej podał im szczegółową regułę postępowania w tej mierze: A jeśliby, mówi, zgrzeszył przeciwko tobie brat twój, idź, a upomnij go między tobą, a onym samym. jeżeli cię usłucha, pozyskasz go. Ale jeżeli cię nie usłucha, weźmij z sobą jeszcze jednego albo dwu, aby wśród dwu albo trzech świadków stanęło wszelkie słowo. A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz Kościołowi; a jeśliby Kościoła nie usłuchał, niech ci będzie jako poganin i celnik (Mat. XVIII).

ZASTOSOWANIE. Pan Jezus wskazuje tutaj szczególnie duszpasterzom i tym, co władzę mają, w jaki sposób postępować powinni względem nowatorów i wichrzycieli. Najpierw wtedy należy ich skarcić osobno za ich błędy i zgorszenia. jeżeli się opierają, należy ich upomnieć przy świadkach; jeśli jeszcze uporczywie realizowane są przy błędzie, należy ich oddać pod sąd duchowny i wykląć z Kościoła Świętego… Podziwiaj i wychwalaj Mądrość tej Ustawy Bożej, która nam przechowała Wiarę i Katolicką Jedność Kościoła Świętego, niewzruszoną aż do tej chwili. Co do nas, pojedynczych członków Kościoła Świętego, jakaż jest zasada postępowania względem tych osobliwie, nad którymi czuwać mamy ścisły obowiązek? Oto nas Chrystus Pan naucza: powinniśmy się starać nawrócić zbłąkanych na dobrą drogę, najpierw sami, a jeżeli nic nie zyskamy, donieść tym, którzy nad nimi władzę mają. Czy według tej zasady postępowałeś? A może przeciwnie, czy nie stałeś się winnym grzechu, bądź to obojętnością i niedbałością, poprzestając tylko na płonnym ubolewaniu lub pogardzie dla zbłąkanych, bądź to rozgłaszając nierozumnie i niesprawiedliwie cudze wady i złe postępki tam, gdzie tego nie potrzeba, bądź to przesądzając lub choćby niegodziwie powtarzając, oskarżasz ze złości brata swego przed przełożonymi jego?… Badaj się jeszcze, czyliś nie nadużywał, lub czyś źle nie używał władzy i obowiązku upominania, karcąc publicznie błąd niepopełniony publicznie? Albo karcąc z goryczą, używając słów znieważających?

UCZUCIA [**]. Proś o dar roztropności, przezorności i miłości bliźniego.

POSTANOWIENIE [***]. Przed udzieleniem napomnienia należy się modlić i wzywać pomocy Anioła Stróża tej osoby, którą chcemy strofować.

II. Punkt.

Nauka o przebaczaniu.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Ile razy mamy przebaczyć bliźnim naszym? Jak mamy przebaczyć? Oto pytania, których Boski Zbawiciel, według mniemania Apostołów, nie dosyć jeszcze wyłożył. Wtedy Piotr, podnosząc i tym razem głos w imieniu wszystkich, rzekł: Panie, ilekroć brat mój zgrzeszy przeciwko mnie, a mam mu odpuścić? Aż do siedmiokroć? Mówi mu Pan Jezus: Nie powiadam ci, aż do siedmiokroć, ale aż siedemdziesiątkroć, tj. zawsze, i zawsze z serc waszych. Ex cordibus vestris (Mat. XVIII).

ZASTOSOWANIE. Według tej Nauki Zbawiciela nie inaczej postępować mamy z bliźnim naszym, jak Pan Jezus w Trybunale Pokuty postępuje z nami przez sługi swoje. Zbliżamy się doń tak często i tak często oskarżamy się z tych samych grzechów, a On nam zawsze przebacza i zawsze gotów nam przebaczyć jeszcze, byle w nas widział serce skruszone i upokorzone, a przebaczyć zupełnie i na zawsze. Rozmyślając nad tym postępowaniem Pana Jezusa względem ciebie, wychwalaj i uwielbiaj niewyczerpaną Dobroć, cierpliwość i wielkoduszność Jego, i zawstydź się, iż tak ci przykro i tak trudno przebaczyć z całego serca, zapomnieć choćby najmniejszej urazy, żeś cofał i odwoływał niejako dane przebaczenie tym, co cię obrazili, przypominając i wypominając im dawne błędy. Przyrzeknij wobec Pana Boga, iż tego więcej nie będzie. Proś o Łaskę, abyś wiernym był obietnicy swojej.

ROZMOWA DUSZY [****] z Najdroższym Zbawicielem.

Zachęcamy do uczczenia:

Krzyża Świętego w miesiącu Wrześniu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Krzyża Świętego – dzień 9
Bł. Bronisławy w miesiącu Wrześniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Bł. Bronisławy – dzień 9

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.

[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

Idź do oryginalnego materiału