🔉7 Sierpnia. Św. Kajetan z Tiene. Rozmyślanie.

Zdjęcie: grzesznik

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM II.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

„Szukajcież tedy najprzód Królestwa Bożego i Sprawiedliwości Jego, a to wszystko będzie wam przydane” — (Mat. 6, 33).

PRZYGOTOWANIE. — Chociaż Św. Kajetan posiadał wszystkie cnoty w heroicznym stopniu, jednakże jego cnotą charakterystyczną była niezachwiana ufność w Panu Bogu; siebie i Zakon przez się założony złożył całkowicie w ręce Opatrzności Bożej. I my, za jego przykładem wyrzućmy z serca troskę o rzeczy doczesne i szukajmy w pierwszym rzędzie Królestwa Pana Boga i Sprawiedliwości Jego; bądźmy pewni, iż Ojciec Niebieski zaradzi wszystkim naszym potrzebom.

I. — Zastanów się nad pięknymi cnotami, które przyozdobiły życie Św. Kajetana. Miał szczęście, iż otrzymał wychowanie prawdziwie chrześcijańskie, szczególniej od matki, która zaraz po jego narodzeniu, ofiarowała swe dziecię Najświętszej Pannie Maryi i często potem przypominała mu, iż winien naśladować Matkę Bożą. Chłopiec owe upomnienia tak wziął sobie do serca, iż przez całe życie odznaczał się szczególniejszym nabożeństwem do Bogarodzicy; jedyną jego przyjemnością już wówczas były różne praktyki pobożne ku czci Maryi. — Jako młodzieniec wzgardził ułudami światowymi, wstąpił do stanu duchownego i takie w cnotach czynił postępy, iż Papież wezwał go na swój dwór; tam Kajetan zachował zawsze całą swą pokorę i nieskalaną lilię swej niewinności.

Z jakimi uczuciami Św. Kajetan przyjął święcenia kapłańskie i z jaką pokorą przystępował do sprawowania Boskiej Ofiary, widać z listu, który skreślił do pewnej zakonnicy, swej krewnej. Między innymi tak pisał: „Ja nędzny robak, błoto ziemskie, odważam się dotykać swymi rękoma Stwórcy świata… Jakież wielkie me zaślepienie! Codziennie, gdy Go przyjmuję, woła On do mnie: ,Uczcie się ode Mnie, żem jest cichy i pokornego Serca’, a jednak pomimo to nie wyrzekam się swej pychy… W mych rękach, w ustach moich pali się ten Boski Ogień, który mi mówi: ,Przyszedłem ogień zapalić na ziemi’, a jednak serce moje skute lodem”.

Św. Kajetan odznaczał się również takim duchem modlitwy, iż prawie ciągle się modlił. Toteż, gdy w Noc Bożego Narodzenia pozostawał na modlitwie w kaplicy żłóbka Pana Jezusa w kościele Matki Boskiej Większej, dostąpił tego szczęścia, iż Najświętsza Panna Marya złożyła na jego rękach Boskie Dziecię. — Porównaj swe życie z życiem Św. Kajetana i postanów sobie go naśladować.

II. — Zastanów się nad innymi cnotami, które przyozdobiły życie Św. Kajetana. — Odznaczał się oderwaniem od zaszczytów i dóbr ziemskich; wyrzekł się prałatury, wygód i zyskownego stanowiska na dworze rzymskim, aby wieść życie pokorne, ubogie i pokutnicze. Odznaczał się dalej miłością bliźniego, zakładał szpitale i śpieszył z pomocą wszelkiego rodzaju potrzebującym. Wielką była również jego gorliwość apostolska, nawrócił bowiem tylu grzeszników, iż go nazywano łowcą dusz. Nie mniejszą była również jego cierpliwość; znosił z godnym podziwu spokojem duszy prześladowania, bicie, poniewieranie i więzienie.

Charakterystyczną jednak cechą tego Świętego była niezachwiana ufność w Bogu; pod jej wpływem założył Zakon, którego bytu nie tylko nie oparł na dobrach i dochodach, ale zakazał choćby kwestować; zobowiązał przez to swych zakonników do oddania się w Ręce Opatrzności. — Zastanów się nad życiem Św. Kajetana, zbadaj siebie i przejrzyj się w jego życiu. Zobacz przede wszystkim, czy nie pochłania cię zbytnio troska o rzeczy ziemskie i przypomnij sobie słowa Pana Jezusa: „Nie troszczcie się tedy, mówiąc: Co będziemy jeść, albo co będziemy pić, albo czym się będziemy przyodziewać, bo tego wszystkiego poganie pilnie szukają. Albowiem Ojciec wasz Niebieski wie, iż tego wszystkiego potrzebujecie. Szukajcież tedy najprzód Królestwa Bożego i Sprawiedliwości Jego, a to wszystko będzie wam przydane”. — Abyś zaś miał siłę do naśladowania Św. Kajetana, polecaj się Panu Bogu przez zasługi tego Świętego.

Modlitwa.

„Boże, Któryś pozwolił Wyznawcy Swemu, Św. Kajetanowi, naśladować życie Apostołów, spraw, abym za jego przykładem i pośrednictwem w Tobie zawsze pokładał nadzieję i pożądał jedynie Dóbr Niebiańskich”. Spraw to z Miłości ku Jezusowi, Boskiemu Synowi Twemu, i ku Najświętszej Pannie Maryi, mej ukochanej Matce. Amen.

Kontynuuj regularny co tygodniowy cykl rozmyślań na każdy dany dzień przeznaczony: Szczęście Nieba jest niewypowiedziane.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 7
2. uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Św. Kajetana z Thieny: Nabożeństwo ku czci Św. Kajetana.