🔉6 STYCZNIA. UROCZYSTOŚĆ TRZECH KRÓLI. Rozmyślanie. (CHLEB POWSZEDNI)

Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959

Rozmyślanie.

Pan Bóg sprawił, iż dla Trzech Mędrców wzeszła gwiazda

I. ku Chwale Jego Boskiego Syna,

II. na znak założenia Jego Kościoła.

„Oto Mędrcy ze wschodu przybyli do Jerozolimy” — (Mat. 2, 1).

I. — Urodzinom syna królewskiego towarzyszyć zwykły radosne obchody. Dwór królewski rozsyła wieści i przyj­muje gratulacje. Odpowiadało zatem, aby i Narodzenie Syna Bożego, Króla królów, zostało godnie uświetnione i upamiętnione w historii ludzkości. Ojciec Niebieski kazał wzejść cudownej, jasno błyszczącej gwieździe na wschodzie, aby przez nią wezwać pogan, a Swemu Synowi sprawić radość. Chciał przez to pochwalić Jego Wolę Odkupienia świata oraz udzielić Mu pociechy przez pierwszą Jego zdobycz dla Prawdy. Pan Bóg, Który wszyst­kim jak najmądrzej rozporządza i kieruje, dał poznać Trzem Mędrcom, iż nowa gwiazda oznacza zjawienie się Mesjasza, o którym Balaam prorokował: „Wznijdzie gwiazda z Jakuba i powstanie laska z Izraela” (Ks. Liczb 24, 17). To nowe światło na niebie oświeciło rozum Trzech Mędrców i pobudziło ich wolę do szukania Me­sjasza, Zbawiciela świata, nowego Króla żydowskiego, aby złożyć Mu hołd. W ten sposób Dzieciątko Jezus znajdujący się w głębokim upokorzeniu i uniżeniu uczczony został i wsławiony najpierw przez duchy niebieskie, potem przez pasterzy żydowskich, a wreszcie przez Mędrców, a zarazem władców pogańskich.

Stąd możesz poznać, iż i Pan Bóg nie pozostawił bez na­grody i pochwały żadnego aktu pokory, nie pozostawi też i w ukryciu żadnego wielkiego dzieła dokonanego przez Swoje sługi. Każdemu dobremu uczynkowi, każ­demu wyrzeczeniu, każdemu aktowi ofiary towarzyszy jakaś utajona pociecha.

O Ojcze Odwieczny, dziękuję Ci za to wszystko, co uczyniłeś dla wsławienia i uwielbienia Twojego Syna. Obym i ja zdołał pomnożyć Twą euforia i przyczynić się w czymkolwiek do zbawienia dusz! Przyjmij łaskawie moją dobrą wolę, jak również moją modlitwę o zbawienie niewiernych i oświecenie błędnowierców; spraw, aby wzeszła dla nich gwiazda prawdzi­wej wiary, aby doszli do poznania i miłowania Ciebie.

II. — A teraz rozważmy słowa Ewangelii: oto przybyli Mędrcy ze Wschodu. Słóweczko „oto” oznacza w Piśmie Świętym zwykle coś wielkiego i doniosłego; zaczyna ono często jakąś wieść przyniesioną przez posłańca. Od tego słowa zaczyna się niejednokrotnie zdanie Chrystusa Pana; gdy Pan Bóg wezwał przez Anioła pasterzy na niwach betlejemskich, aby pospieszyli do stajenki, chciał ukazać Boskiemu Dzieciątku pierwociny nawrócenia z narodu żydowskiego; spośród świata pogańskiego zaś jako pier­wociny wybrał Trzech Mędrców. W ten sposób założył fundament pod Swój Kościół zgromadzony z żydów i pogan, używając do tej wielkiej budowy dwóch ka­mieni złączonych w jedno. Oto gwiazda, która oświeciła Trzech Mędrców i wiele narodów, a także twoją ojczyznę. Oto ukazuje się Święty Kościół, którego mamy szczęście być członkami, podczas gdy tylu jeszcze tysiącom nie wzeszło światło.

Możemy się czuć dumni, iż należymy do Tego Kościoła, do Którego skłaniają się wielkie umysły i co dzień nawracają się wybitni uczeni, działacze i pi­sarze. Jakąż miłość i wdzięczność powinno w nas wzbu­dzić rozważanie tej Łaski i tego zaszczytu! Jak gorliwie powinieneś starać się doskonale odpowiedzieć powołaniu do tej Wiary. Święta Teresa pojęła bardzo dobrze wiel­kość tej Łaski, dlatego na łożu śmierci często dziękowała Panu Bogu za to, iż może umierać jako córka prawdziwego Kościoła.

I ty mów często do siebie: jestem dzieckiem Kościoła Świętego; czymże Ci się odwdzięczę za to, Wielki Panie Boże?

Modlitwa.

O najukochańszy Zbawicielu, jak wielką winienem Ci wdzięczność za to, iż wzeszło dla mnie światło prawdziwej Wiary, podczas gdy tylu jęczy i ginie w ciemnościach błędów, i to takich, którzy by Ci daleko gorliwiej ode mnie służyli, gdyby im zaświeciło światło Wiary! Oświeć tych nieszczęśli­wych, a w nas pomnóż Twą Wiarę, cześć Kościoła Świętego i miłość ku Niemu. Amen.