Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM II
(od 1 lipca do 31 grudnia)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
I. Wyobrażę sobie Pana Jezusa, ukazującego się na Górze Tabor w Jasności Chwały Swojej.
II. Będę prosił o Łaskę, abym z pożytkiem rozmyślał o tej wielkiej Tajemnicy.
I. Punkt.
Tajemnica Przemienienia.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. „Wziął Jezus, mówi Św. Mateusz, Piotra i Jakuba i Jana brata jego i wprowadził ich na górę wysoką osobno: I przemienił się przed nimi. A Oblicze Jego rozjaśniało jako słońce: a szaty jego stały się białe jako śnieg. A oto się im ukazali Mojżesz i Eliasz z Nim rozmawiający. A odpowiadając Piotr, rzekł do Jezusa: Panie, dobrze jest nam tu być: jeżeli chcesz uczyńmy tu trzy przybytki. Tobie jeden, Mojżeszowi jeden, i Eliaszowi jeden. Gdy on jeszcze mówił, oto obłok jasny okrył ich. A oto głos mówiący z obłoku : Ten jest Syn Mój miły, w którym Sobie dobrze upodobał: Jego słuchajcie. A usłyszawszy Uczniowie, upadli na twarze i bali się bardzo. I przystąpił Jezus i dotknął się ich, i rzekł im: Wstańcie, a nie bójcie się. A podniósłszy oczy swe nikogo nie widzieli, jeno Samego Jezusa” (Mat. XVII, 1, 8).
ZASTOSOWANIE. To szczegółowe opowiadanie Ewangelisty stawia nam przed oczy żywy obraz wielkiej Tajemnicy Przemienienia Pańskiego. Przypatrzmy się dobrze osobom do tego obrazu wchodzącym, przysłuchajmy się ich słowom i rozważajmy ich czyny. Ile świętych myśli, ile wzniosłych uczuć, ileż pożytecznych nauk to rozmyślanie podać nam powinno! Poświęć mu jak najwięcej czasu, a chociażby choćby to jedno stanowiło całą medytację twoją, czas będzie bardzo pożytecznie użyty.
UCZUCIA [**]. Jako miłe Przybytki Twoje, Panie Zastępów! Lepszy jest jeden dzień w Pałacach Twoich, niż tysiące…. Obrałem być najpodlejszym w Domu Boga mojego, niźli mieszkać w przybytkach niezbożnych (Ps. 84).
POSTANOWIENIE [***]. o ile ten sposób rozmyślania kontemplacyjnego, studiując osoby, zastanawiając się nad ich słowami i czynami przynosi mi korzyść, nie będę go zaniedbywał.
II. Punkt.
Przyczyny Przemienienia.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Sześć dni upłynęło od chwili, w której Zbawiciel przepowiedział Apostołom Mękę i Śmierć Swoją, i odkąd wyraźnie im oświadczył, iż i oni powinni być gotowi w każdej chwili poświęcić wszystko, a choćby życie dla Imienia Jego i dla Ewangelii. Te Słowa Mistrza przejęły smutkiem i zwątpieniem Uczniów, i mogły ich zachwiać w Wierze: zapobiec temu i umocnić ich na prześladowania i śmierć męczeńską, która ich czekała; dać im świetny dowód Swej Boskości: dać im przedsmak przyszłej Chwały, jaka ich czeka w Niebie — oto najgłówniejsze przyczyny Przemienienia Pańskiego.
ZASTOSOWANIE. Pan Bóg czyni tak samo z nami. o ile dopuści na nas smutne myśli i przeczucia, trapiący niepokój i zwątpienie, wnet z Ojcowską troskliwością okazuje nam jasny promień Chwały Niebieskiej, który rozprasza w jednej chwili ciemności, i orzeźwia serce, napełniając je słodkimi uczuciami ufności i radości.
UCZUCIA. Proś Pana Boga o przebaczenie za nieufność i niewierność twoją w chwilach smutku.
POSTANOWIENIE. Będę się starał zachować każdego czasu pokój serca i równowagę ze samym sobą.
III. Punkt.
Zachwycenie Świętego Piotra.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Gdy Piotr, zachwycony widokiem Chwały Pana Jezusa, zawołał: Panie! dobrze jest nam tu być, uczyńmy tu trzy przybytki… nie wiedział, mówi Św. Marek, o co by mówił. Non enim sciebat, quid diceret, bo nie rozumiał jeszcze, w jakim celu Zbawiciel okazał im Chwałę Majestatu Swego. Później, kiedy oświecony Łaską, poznał zamiary Mistrza Swojego, myśl o Tajemnicy Przemienienia pokrzepiała go na duchu w najcięższych próbach; przywodził ją też często na pamięć wiernym, aby ich utwierdzić i zachęcić do wytrwania w Wierze, jak to widzimy z Listu II, rozdz. I, w którym opowiada wszystkie okoliczności, towarzyszące chwalebnemu zdarzeniu, którego był świadkiem naocznym.
ZASTOSOWANIE. Za przykładem Księcia Apostołów chciejmy dobrze zrozumieć zamiary Zbawiciela naszego; zaczerpnijmy z rozmyślania tej Chwalebnej Tajemnicy odwagę i męstwo; powiedzmy sobie: o ile Apostoł, patrząc przez chwilę na Boską Chwałę i Majestat Pana Jezusa, z nadmiaru euforii i szczęścia wpadł w zachwycenie, o jakaż euforia i szczęście, i jakiż zachwyt mnie czeka, gdy będę Nań patrzył przez całą wieczność w Niebie! A w oczekiwaniu tej niewymownej szczęśliwości, w chwili twardej przeciwności i smutku, zawołamy z Św. Pawłem Apostołem: „Utrapienia tego czasu niniejszego nie są godne przyszłej Chwały, która się w nas objawi” (Rzym. VIII, 18).
ROZMOWA DUSZY [****] z trzema Apostołami, świadkami Przemienienia Pańskiego Piotrem, Jakubem i Janem, którzy mieli szczęście być świadkami chwalebnej Tajemnicy Przemienienia Pańskiego na Górze Tabor, której pamiątkę dzisiaj obchodzimy.
Zachęcamy do:
- uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 6
- uczczenia Przemienienia Pańskiego: Nabożeństwo na święto Przemienienia Pańskiego.
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**]Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2024