🔉5 GRUDNIA. Św. Saba, Opat.

Święty Saba Opat jest inspirującym przykładem głębokiej Wiary i oddania Panu Bogu. Jego życie pełne pokory, miłości bliźniego i modlitwy stanowi wzór do naśladowania dla wszystkich, kto pragnie pogłębić swoje życie duchowe. Zapoznaj się z jego żywotem i odkryj, jak jego czyny mogą inspirować do świętości i codziennej pracy nad sobą.

Posłuchaj żywotu:

Żywot Św. Saby, Opata.

Urodził się w Cezarei, w Małej Azji 432 r. W młodym wieku osierocony, oddany został na wychowanie krewnym. Ci obchodzili się z nim źle, i życia pozbawić chcieli, aby zabrać wielki po nim majątek. Widząc do czego chciwość prowadzi, wyrzekł się świata i majątku, wstąpił do Zakonu Św. Bazylego, i tu bogomyślny wiódł żywot. Uczył się umartwiać, pracą i postami ciało trapić, i pożądliwości zwyciężać.

Kiedy wielkie w cnotach zrobił postępy poszedł do mnichów do Palestyny, i tam na pustyni zaprawiał się do samotności i umartwienia. Czas trawił na pracy, rozmyślaniu i modlitwie. Mieszkał na wysokiej skale, z której raz w niedzielę schodził na wspólne z braćmi nabożeństwo, i wtedy chleb jadał. W inne dnie żywił się korzonkami leśnymi.

Wnet zbiegło się doń wielu ludzi, którzy świat porzuciwszy, pod jego kierunkiem chcieli Panu Bogu służyć na pustyni. Dla początkujących zbudował klasztor, aby się zaprawiali z wolna do doskonałego życia, starszym dopiero dawał na pustyni jaskinie, albo budował celki.

Za jego czasów Patryarchów Konstantynopolu Nestoriusz i Eutyches opat, nauczali fałszywie, iż Chrystus Pan miał tylko jedną naturę, więc Najświętszej Panny Maryi nie wolno nazywać Matką Bożą. W obronie prawdziwej Nauki Kościoła otwarcie wystąpił Saba i jego pustelnicy, chodząc z kazaniami pomiędzy lud i nauczając, iż w jednej Osobie Chrystusa Pana dwie były Natury cudownie złączone, Boska i ludzka. Zwolennicy heretyków zburzyli im za to klasztor i pustelnię.

Saba otrzymawszy opiekę cesarza Justyniana i Patryarchy Jerozolimy Eliasza, pobudował nowe klasztory dla mnichów w rozmaitych stronach, a dla doskonalszych urządzał pustelnie. Liczba uczniów jego wzrastała z dniem każdym, gdyż Saba dla wszystkich wzorem był i zachętą.

Pełen zasług i dobrych uczynków poszedł po nagrodę do Pana Boga 5 grudnia 531 r., przeżywszy lat 99. Pan Bóg wsławił go licznymi cudami za życia i po śmierci.