🔉30 KWIETNIA. ŚW. KATARZYNA ZE SIENY, DZIEWICA. Rozmyślanie. (CHLEB POWSZEDNI)

Wysłuchaj rozmyślania:

Rozmyślanie.

BOSKI OBLUBIENIEC UKORONOWAŁ ŚWIĘTĄ KATARZYNĘ

I. różami najwspanialszych Łask,

II. cierniami najprzykrzejszych cierpień.

„Pójdźże, oblubienico moja, będziesz koronowana” — (Pieśń 4, 8).

I. — Rozważmy nadzwyczajne Łaski, którymi Boski Oblubieniec, jakby rajskimi różami już tu na ziemi uwieńczył Świętą Katarzynę i wyróżnił ją jako swoją oblubienicę. Już od dzieciństwa przyozdabiała się wszystkimi cnotami na te zaślubiny. Chrystus Pan zaś wycisnął na niej znamiona Pięciu Ran Swoich, aby całkowicie do Niego się upodobniła i mogła mówić ze Świętym Pawłem Apostołem: ,,Niechaj mi nikt nie sprawia trudności, bo ja blizny Pana Jezusa na własnym ciele noszę” (Gal 6, 17). W nadmiarze zaś Swojej Miłości ukazał się jej Pan Jezus na krzyżu i ramieniem odpiętym od krzyża objął ją i przycisnął jej usta do Najświętszej Rany Boku, by z tego Źródła zbawienia zakosztowała Najdroższej Krwi Zbawiciela. Nadzwyczajna ta Łaska była nagrodą za bohaterskie przezwyciężenie siebie.

Możesz z tego pojąć, jak wspaniale nagradza Pan Bóg już w tym życiu heroiczne przezwyciężenie swojej natury. Choćby choćby potem nie następowały podobne nadzwyczajne Łaski, to jednak nigdy cię nie ominą duchowne radości. Znajdziesz zawsze jak Samson w szczęce ubitego lwa słodki miód wewnętrznej pociechy. Pan Bóg przyobiecał temu, kto się będzie przezwyciężał, ukrytą mannę (zob. Ks. Ap. 2, 17). Owocem walki i zwycięstwa jest pokój i radość. Powiedziała to także Św. Teresa od Jezusa z Avillii: ,,Ten tylko, kto odniósł zwycięstwo, zdolny jest pojąć, jakie stąd odnosi się korzyści. Korzyści te są tak wielkie, iż nikt, zdaniem moim, nie powinien by się lękać trudu, aby zdobyć to panowanie i odpoczynek” (Droga dosk. R. 11, 5).

II. — Chrystus Pan ukoronował Swoją oblubienicę, Katarzynę, również ostrymi cierniami, aby przez to dać poznać wszystkim przyszłym Swoim naśladowcom, iż nikt nie powinien wzbraniać się przed noszeniem tej korony, jaką On Sam był uwieńczony. Ostrymi cierniami były dla Katarzyny surowe pokuty, jakie przez całe życie praktykowała, następnie liczne, długotrwałe i bolesne choroby, które w ciągu życia znosiła z wielką cierpliwością, wreszcie obrzydliwe pokusy i znęcania się nad nią duchów piekielnych. Ale wszystko to pokonała, gdyż dręczyło ją jeszcze inne, większe cierpienie, mianowicie pragnienie cierpienia. Razu jednego ukazał się jej Chrystus Pan trzymając w jednej ręce złotą a w drugiej cierniową koronę i rzekł: „Moja córko, wybieraj, co ci się podoba”. Wówczas Katarzyna odpowiedziała bez zastanowienia: „O mój Panie! W tym życiu pragnę być do Ciebie podobną i cierpieć wespół z Tobą!” Po tych słowach ujęła gwałtownie obiema rękami cierniową koronę i wcisnęła ją sobie z taką świętą gwałtownością, iż z bólu prawie omdlała.

Czy takie jest również i twoje usposobienie? Czy chętnie wybierasz i przyjmujesz cierniową koronę splecioną z ostrych pokut, dojmujących chorób, niepokojących oschłości duchowych i innych cierpień duszy? Czy może pragnąłbyś już teraz spoczywać na różach? ,,Wstydź się być rozpieszczonym członkiem pod cierniem ukoronowaną Głową” powiada Św. Bernard. Naśladuj Chrystusa Pana w Jego umiłowaniu cierpienia.

Modlitwa.

Święta Katarzyno, wysoce ubogacona i cierniem ukoronowana oblubienico Chrystusa, jak bardzo mnie zawstydzasz twoim odważnym wyborem i stałością w cierpieniu! Ja niestety hołdowałem dotychczas przyjemnościom i szukałem bardziej róż odpoczynku niźli cierni umartwienia. O, wyproś mi u Boskiego Oblubieńca odmianę usposobienia, abym odtąd z miłości ku Jezusowi Ukrzyżowanemu obrzydził sobie wszystkie zmysłowe euforii i rozkosze. Wyjednaj mi Łaskę, abym wszystkie przeciwności znosił radośnie albo przynajmniej cierpliwie i pozwalał się ochotnie otaczać cierniami, bym się okazał godnym być kiedyś ukoronowanym koroną Wiecznej Chwały. Amen.