🔉3 PAŹDZIERNIKA. Rozmyślanie. Św. Teresa od Dzieciątka Jezus.

salveregina.pl 3 dni temu

Zdjęcie: grzesznik

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM II.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nieskończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kiedy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bowiem jest to, co dotąd uczyniłem.

„Jeśli… nie staniecie się jako dziatki, nie wejdziecie do Królestwa Niebieskiego” — (Mat. 18, 3).

PRZYGOTOWANIE. — Rys charakterystyczny świętości Św. Teresy od Dzieciątka Jezus został nakreślony przez Boskiego Mistrza, Który podniósłszy dziecię i ukazawszy je Apostołom, powiedział: „Ktokolwiek się tedy uniży, jako to dziecię, ten większy jest w Królestwie Niebieskim” (Mat. 18, 4). Na tym życiu dziecięctwa duchownego, na które składa się czystość, pokora, miłość i ufność, polega cała tajemnica świętości i chwały Św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Podziwiajmy ją i naśladujmy.

I. — Życie dziecięctwa duchownego Św. Teresy od Dzieciątka Jezus było przeniknięte wonią czystości. — Sama lubiła się porównywać do małego kwiatka, ku któremu Pan Bóg w Swym Miłosierdziu słodko się schylił. — I rzeczywiście, była ona przeczystym kwiatem, pełnym woni dziewiczej; kwiat ten był otoczony od pierwszych chwil życia atmosferą czystości, chroniony przed wichrem, który by mógł go wyrwać z korzonkami i rzucić w błoto; był on strzeżony przed wszystkim, co mogło mu piękność odebrać. — Swym przeczystym sercem Teresa odczuwała całą piękność Dzieł Bożych, toteż w zachwycie zatapiała się w rozważaniu natury, piękności nieba, gór, kwiatów; w jasne noce wpatrywała się w gwiazdy; zdawało się jej w latach dziecinnych, iż tymi gwiazdami jest na niebie wypisane jej imię.

Boska poezja czystości usposabiała serce Teresy do uczuć pobożnych, do wznoszenia go do Pana Boga, do serdecznego połączenia się z jej drogim Jezusem przy Pierwszej Komunii Świętej.

Drugim rysem charakterystycznym dziecięctwa duchownego jest pokora. Ona uznaje, iż wszystko, co posiadamy, jest Darem Bożym.

Teresa głosiła potrzebę pokory i dostosowywała się do tej wielkiej prawdy w sposób godny podziwu. — W „Dziejach duszy“ tak pisze: „Bynajmniej nie liczę na swe zasługi, gdyż ich nie mam…, ale pokładam ufność w Tym, Który jest Samą Cnotą i Świętością i zadowolony z mych słabych wysiłków podniesie mnie i okryje Swymi Zasługami…. Jedyną i prawdziwą chwałą jest ta, która będzie trwała wiecznie; aby ją zyskać, nie potrzeba świetnych czynów, ale raczej należy kryć się przed ludźmi i przed sobą, tak żeby lewica nie wiedziała, co czyni prawica. — Mniemałam, iż przeznaczona byłam do Chwały, szukałam środków, by ją osiągnąć, i objawione mi było wewnętrznie, iż ma Chwała na tym polega, bym stała się Świętą”.

Cóż uczyniła ta młoda Karmelitanka, iż tak prędko została wyniesioną na Ołtarze?

Gdybyśmy chcieli opowiadać zewnętrzne wypadki jej życia, nie zapełnilibyśmy ani dziesięciu stron, chcąc jednak przeniknąć wewnętrzne życie jej duszy, trzeba by pisać tomy.

Wprowadziła w czyn wzniosły zamiar Pana Boga, Który chciał i chce zawstydzić próżność, zarozumiałość, pychę tylu dusz.

Zastanówmy się nad Nauką Pana Boga i Św. Teresy od Dzieciątka Jezus odnośnie do potrzeby dziecięctwa duchownego.

II. — Oprócz czystości i pokory, inną charakterystyczną cnotą Św. Teresy od Dzieciątka Jezus była miłość. „Miłość jest moim powołaniem”, głosiła z żarliwym uniesieniem serca. „Pociągnij mnie; za Tobą pobiegniemy do wonności olejków Twoich” (Ks. Pnp 1, 3). Zagłębiając się w przepaść swego nicestwa, mówiła Święta dalej, wznoszę się aż do Miłości Ukochanego”.

Miłość Boża była dla Teresy tym, co ją wznosiło do Pana Boga. Świat nie pojmuje, jak można kochać to, czego się nie widzi. Pana Boga nie widzimy na ziemi, a jednak możemy i powinniśmy Go kochać. Choć Jego Piękność, Wielkość, Jego nieskończone Doskonałości nie podpadają pod nasze zmysły, jednakże dostrzegają one piękność stworzeń, a stąd myśl się zwraca do ich przyczyny; w piękności dostrzeganej przez zmysły, rozum rozważa Piękność Stwórcy. Toteż Teresa doskonalej poznawała Pana Boga, kochając Go gorąco, „miłość bowiem można zrozumieć tylko miłością”. Jednakże Jej miłość ku Panu Bogu nie opierała się tylko na pojmowaniu Go, ale i na cierpieniu i ofierze.

„Całe me życie jest złożone z ufności i miłości”. Te słowa Św. Teresy od Dzieciątka Jezus charakteryzują jej świętość. — Ufność była mocą, która wspierała ją w trudnościach, a czując się zbyt słabą, by wstępować po drabinie doskonałości, z miłością, ufnością, poddaniem oddała swą duszę w Ręce Pana Jezusa.

Środkami, jakimi pragnęła się posługiwać, by zbawić wszystkich i wszystkich pociągnąć do dobrego, były: dać poznać grzesznikom Miłosierdzie Boże i wlać w grzeszne dusze nadzieję przebaczenia. — Z łoża swych boleści, a zarazem radości, dała wszystkim tę piękną obietnicę: „Chcę z Nieba dobrze czynić. — Po śmierci spuszczać będę na ziemię deszcz różany”. Tej obietnicy dotrzymała i wciąż dotrzymuje, szczególniej względem tych dusz, które za jej przykładem idą drogą dziecięctwa duchownego, która polega na czystości, pokorze, miłości i ufności.

Modlitwa.

Św. Tereso od Dzieciątka Jezus, któraś w ciągu Swego krótkiego życia na ziemi, uczyniła z Dziecięctwa Bożego szkołę i niebo Swej duszy; któraś prosiła tylko o miłość i cierpienie, i przez całe życie składałaś Bogu płatki kwiatów cnót najpiękniejszych, teraz, gdy jesteś bliską Tronu Bożego, módl się za nami! Naucz nas życia pełnego ufności i zdania się na Miłość Najmiłosierniejszego Boga; to, co dla Ciebie było drogą pewną, po której w krótkim czasie zaszłaś do Nieba, niechaj i dla nas będzie nauką, co mamy czynić, aby się uświęcić i zbawić.

O mały Kwiatku Pana Jezusa, przez niewypowiedzianą słodycz Bożego Dziecięctwa, zachowaj i dla nas Swe mistyczne róże. Udziel nam wszystkim Łask, które by nam przypominały niezmierną Dobroć Pana Boga i wieczne szczęście w Niebie, gdzie za Twym orędownictwem mamy nadzieję wysławiać wraz z Tobą Miłosierdzie Boże. — Niech się tak stanie. Amen.

Kontynuuj cotygodniowy regularny cykl rozmyślań na każdy dzień przeznaczony: Pan Jezus w Przenajświętszym Sakramencie jest Wzorem cnót.

Zachęcamy do:

uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego – dzień 3
Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego – dzień 3
uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów – dzień 3
Perły z ostatnich dni życia ziemskiego Św. Tereni od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza.
Pątniczym szlakiem: U Św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
uczczenia Świętej Patronki dnia dzisiejszego, Św. Teresy od Dzieciątka Jezus: Nabożeństwo do Św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Poznaj także żywot Św. Teresy od Dzieciątka Jezus napisanego przez: