🔉3 PAŹDZIERNIKA. ROZMYŚLANIE. Śmierć Chrześcijanina gorliwego i Chrześcijanina oziębłego.

Zdjęcie: Przewodnik prawdziwej pobożności

I. Wyobraź sobie Balaama, wołającego: „Niech umrze dusza moja śmiercią sprawiedliwych” (Ks. Liczb XXIII).

II. Proś o światło i potrzebną siłę, abyś poznał siebie, poprawił się i zapewnił sobie śmierć szczęśliwą.

I. Punkt.

Zbliżanie się śmierci Chrześcijanina oziębłego.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Choroba, czyli śmierć zbliżająca się, nie zmienia człowieka, mówi pewien pobożny pisarz, ale okazuje go, jakim jest. I w rzeczy samej, trudno wtedy udawać to, czym się nie jest. Zobacz, jak te słowa sprawdzają się na Chrześcijaninie oziębłym, czyli jakim on się okazuje w ostatniej chorobie swojej. Takim niestety, jakim był przed chorobą; wymagającym, niewytrzymałym, niecierpliwym, skorym do uskarżania się i żalenia; całkiem oddany staraniom ciała, a bardzo mało sprawom duszy i wieczności. Pomimo ostrzeżeń, pomimo zwiastunów bliskiego końca, nie widzi swego niebezpieczeństwa. O ślepoto niepojęta! Na próżno mówisz mu, jakie to szczęście umierać po Chrześcijańsku, jaka to zasługa przed Panem Bogiem uczynić chętnie i wielkodusznie ofiarę z życia swojego; na próżno chcesz z nim odmówić jakąś modlitwę, przeczytać jaki ustęp z książki pobożnej według jego wyboru… on pod tym względem nie ma nic do wyboru; ledwie iż cię słucha!… ale zacznij z nim mówić o wiadomościach bieżących, albo o jakimś lekarstwie ogólnie zachwalanym, a wnet uwagę i mowę odzyska! Zresztą, nigdy po nim nie widać, aby rozmawiał z Panem Bogiem i ze Świętymi pobożnym wylaniem uczuć serca, lub żeby przyszło mu na myśl polecić się modlitwom swych przyjaciół. Ci, co go pielęgnują lub odwiedzają, strapieni są niewymownie, widząc go w takim usposobieniu i w głębi serca swego mówią: Nie chciałbym być takim w mojej ostatniej chorobie. Ileż on zasług traci dla wieczności.

ZASTOSOWANIE. Ty także mówisz: Nie chcę być takim, i słusznie; ale żeby nie być takim wtenczas, trzeba być innym, gdy w zdrowiu jesteś! Chcesz wiedzieć, jakim będziesz wtedy? Zobacz, jakim jesteś zawsze; o ile w sposobie twego zachowania się i postępowania kilka się różnisz od tego chorego, bądź pewien, iż nie będziesz w lepszych warunkach. Teraz więc, póki jeszcze czas, zobacz, w czym do niego jesteś podobny, w czym trzeba się poprawić i od dzisiaj przyłóż rękę do czynu.

UCZUCIA [**]. Proś o Łaskę poznania samego siebie i poprawy.

POSTANOWIENIE [***]. W wątpliwości i niepewności zapytam siebie, jakbym w godzinę śmierci pragnął, abym był to uczynił.

II. Punkt.

Zbliżająca się śmierć Chrześcijanina gorliwego.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Na gorliwym Chrześcijaninie sprawdzają się także te słowa: Choroba, czyli śmierć zbliżająca się nie zmienia człowieka, ale okazuje, jakim jest. Jednakże okazuje go tutaj w świetle zupełnie innym. Chrześcijanin gorliwy wcale nie traci na tym, iż oczy domowników i przyjaciół na niego zwrócone, przeciwnie, coraz więcej zyskuje szacunku u tych, którzy nań z bliska patrzą. Cóż w nim widzą? Oto, czym był rzeczywiście, ale co pokora umiała w nim po części ukryć: widzą Chrześcijanina prawdziwie cnotliwego, umarłego światu i sobie samemu, zajętego przede wszystkim staraniem o duszę… Gdy choroba zaczyna przybierać groźniejsze rozmiary, prosi usilnie, aby mu powiedziano, co lekarz myśli o jego stanie; a gdy mu objawia, iż prawdopodobnie zbliża się do kresu życia, natychmiast czyni zeń ofiarę Panu Bogu. Sam żąda i prosi, aby mu udzielono Ostatnich Sakramentów; w całej chorobie swojej jest dla wszystkich przedmiotem zbudowania: cierpliwy, zdany na Wolę Bożą, wdzięczny tym, którzy mu oddają usługi: zdaje się, iż o niczym innym nie myśli, tylko żeby obrócić na pożytek swej duszy resztę dni życia, które mu jeszcze pozostają. Łączy się często z Panem Bogiem pobożnymi uczuciami, modlitwą strzelistą i doznaje najwyższego szczęścia, rozmawiając o Panu Bogu. jeżeli się uskarża, to tylko na to, iż nie może odmówić jakiejś modlitwy, albo przeczytać choćby kilka ustępów z książki „O naśladowaniu Chrystusa”. Usiłuje wynagrodzić to sobie, prosząc, aby mu inni czytali, aby spowiednik jego często przychodził rozmawiać z nim o rzeczach wiecznych. Wśród tego czytania i tych pobożnych rozmów, dusza jego, jak gdyby już uwolniona z ziemskich więzów, doznaje przedsmaku szczęścia przygotowanego dla niej w Niebie!

ZASTOSOWANIE. Z upodobaniem patrzysz na ten obraz. Pragniesz odwzorować go w sobie przy końcu życia; żyj więc jako gorliwy Sługa Boży, a urzeczywistni się pragnienie twoje. Jakie życie, taka śmierć. Wszakże, aby mimowoli nie ulec słabości natury ludzkiej, zaznacz dzisiaj, gdy zdrów jesteś, uczucia, czyli akty strzeliste, które byś chciał, aby ci powtarzano w ostatniej chwili, i oznacz rozdziały z Naśladowania lub z innej pobożnej książki, o których mniemasz, iż podczas twej ostatniej choroby będą dla ciebie silną podporą i zachętą. Na koniec odnów postanowienie, iż ani jednego dnia nie przeżyjesz w tym stanie duszy, w którym byś umierać nie chciał, i polecaj każdego wieczora duszę swoją Panu Bogu.

ROZMOWA DUSZY [****] ze Św. Józefem, albo ze Św. Franciszkiem Ksawerym, Patronami dobrej śmierci.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego – dzień 3
2. Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego – dzień 3
3. uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów – dzień 3
4. Perły z ostatnich dni życia ziemskiego Św. Tereni od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza.
5. Pątniczym szlakiem: U Św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
6. uczczenia Świętej Patronki dnia dzisiejszego, Św. Teresy od Dzieciątka Jezus: Nabożeństwo do Św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Poznaj także żywot Św. Teresy od Dzieciątka Jezus napisanego przez:

1. O. Prokopa Kapucyna.
2. X. Juliana A. Łukaszkiewicza.