🔉28 SIERPNIA. ROZMYŚLANIE. Uroczystość Świętego Augustyna, Biskupa Hippońskiego

salveregina.pl 1 miesiąc temu

Zdjęcie: Przewodnik prawdziwej pobożności

Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Zobacz imprimatur

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

I. Wyobraź sobie Świętego, trzymającego w ręku serce gorejące.

II. Proś, by ci wyjednał skruchę serdeczną.

I. Punkt.

Oddalenie się Św. Augustyna od Pana Boga.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Św. Augustyn posiadał najpiękniejsze dary natury i znakomitą wymowę obok genialnego i bystrego rozumu. Dary te jednak przynosiły mu przez długi czas więcej szkody niż pożytku. Niepospolite zdolności i pochwały ludzkie napełniły go pychą, oddaliły od Pana Boga, od winnej Kościołowi uległości i zaplątały nareszcie w kacerską sektę manichejczyków. Utraciwszy bojaźń Bożą, stał się niewolnikiem namiętności swoich, i na tej zgubnej drodze zostawał. A chociaż uczuwał to dotkliwie, jak haniebne więzy przykuwają go do grzechu, chociaż płonął na ich widok wstydem, nie znajdował jednak w sobie dosyć siły, aby je zerwać. Znaleźć by mógł tę siłę w Łonie Kościoła Katolickiego, ale nie był jeszcze Jego synem.

ZASTOSOWANIE. Przypomnij sobie młodość twoją. Czy nie dopatrujesz w niej jakiego podobieństwa z młodością Augustyna? Nie byłoż w niej chwil namiętności, pod których parciem wolałeś opuścić Pana Boga i pobożność, by się oddać złudzeniom pychy i zmysłowości świata? A może długie lata przepędziłeś daleko od Pana Boga, w niewoli tej lub owej bezwstydnej namiętności? o ile sumienie twoje to potwierdza, dziękuj Panu, iż cudowną Łaską Swoją wydobył cię z przepaści grzechu i przyciągnął do Siebie. o ile zaś Łaską nadzwyczajną w młodszych choćby latach uchronił cię od zarazy występku, dziękuj Mu tym bardziej.

UCZUCIA [**]. Żal. — Wdzięczność. — Oświadczenie wierności.

POSTANOWIENIE [***]. Módl się za tych nieszczęśliwych, którzy dla grzechów swoich oddaleni są od Pana Boga.

II. Punkt.

Nawrócenie się Św. Augustyna.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Długie i ciężkie walki staczać musiał ze sobą Św. Augustyn, zanim skruszył więzy grzechowe i odniósł zwycięstwo nad namiętnościami swymi. W Księdze Wyznań mówi o sobie, iż nałogi stały się jego drugą naturą; iż się mu zdało niepodobnym żyć w czystości, wstrzemięźliwości i pokucie, ale iż to rzekome niepodobieństwo było w gruncie rzeczy tylko brakiem silnej woli i gorącej modlitwy. Byłem podobny do człowieka, pisze, który postanawia sobie o wczesnej godzinie wstać z łóżka, ale gdy ta godzina nadejdzie, ulega przyjemności wylegania się i popada w sen dalszy. Nadeszła wreszcie chwila, w której Łaska Boża odniosła najzupełniejsze zwycięstwo nad tym zastarzałym grzesznikiem. Od tej chwili stał się wzorem prawdziwych pokutników; najznakomitszym obrońcą Wiary, postrachem kacerzy i jednym z najznakomitszych Ojców Kościoła Bożego.

ZASTOSOWANIE. Każdemu zdarzyć się może, choćby choćby długie lata żył bardzo przykładnie, ostygnąć w pierwotnej gorliwości i nabyć złych nałogów, jak np. zgubnego nałogu lenistwa, skąd pochodzi niedbałe wykonywanie lub opuszczanie pod błahym pozorem pewnych ćwiczeń duchownych; nieuszanowanie i brak pobożności w modlitwie; lekceważenie sobie niebezpiecznych błędów. Te nałogi, chociaż nie tak ciężkie jak tamte, z którymi walczyć musiał Św. Augustyn, niemniej są jednak trudne do wykorzenienia; zapewnia nas o tym Św. Bernard, przywodząc na poparcie tego własne doświadczenie swoje. Wszakże nie należy nigdy powątpiewać o sobie lub rozpaczać. Łaska Boża wszystkiego dokona, chciej tylko działać z Nią wielkodusznie i mężnie. o ile więc wymawiasz się tym lub owym niepodobieństwem, kłam zadajesz prawdzie, świadczysz o tchórzostwie i małoduszności twojej. Jakiż stąd dla ciebie wniosek?

UCZUCIA. Wyznawaj twe błędy. — Opłakuj je przed Panem Bogiem i proś o przebaczenie.

POSTANOWIENIE. Nie powątpiewaj nigdy o współdziałaniu i o potędze Łaski, gdy chcąc się przezwyciężyć lub poprawić z błędów, pracujesz i walczysz z sobą.

III. Punkt.

Jego miłość ku Panu Bogu.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Przedstawiają nam zwykle Św. Augustyna z gorejącym sercem w ręku, na znak jego wielkiej ku Panu Bogu miłości, która się głównie objawiała przez apostolską i niezmordowaną w Służbie Bożej gorliwość. Od trzydziestego trzeciego roku życia, w którym przyjął Chrzest z rąk Św. Ambrożego, aż do chwili śmierci, tj. przez całe 43 lat, nie ustawał w głoszeniu Słowa Bożego i w wydawaniu pism budujących. Nawrócił do Pana Boga wielu grzeszników i do jedności Katolickiej przywiódł znaczną liczbę heretyków i niedowiarków, których tak było wielu za jego czasów. Owoce gorliwości Św. Augustyna realizowane są po dziś dzień, (chociaż już XVI wieków upłynęło od jego zejścia) w niezliczonych pismach dogmatycznych i ascetycznych. Niezatartym też pomnikiem są zgromadzenia zakonne, osobliwie żeńskie, które do dnia dzisiejszego z bezprzykładną gorliwością i miłosierdziem pełnią obowiązki swoje przy szpitalach.

ROZMOWA DUSZY [****] ze Św. Augustynem. Błogosław mu i proś go, aby ci wyjednał wielką miłość ku Panu Bogu i bliźnim, wielką gorliwość w pracy nad własną doskonałością.

Zachęcamy do:

uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 28
uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Św. Augustyna, Biskupa i Doktora Kościoła: Nabożeństwo ku czci Św. Augustyna, Biskupa i Doktora Kościoła.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.

[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

Idź do oryginalnego materiału