28 CZERWCA. Św. Ireneusz, Męczennik i Biskup z Lugdunu.

Zdjęcie: Św. Ireneusz, Biskup Lyonu

Czy wiesz, że…? Św. Ireneusz był uczniem Św. Polikarpa, który z kolei był uczniem Św. Jana Apostoła — co czyni go jednym z najbliższych duchowych „wnuków” Apostołów. Napisał jedno z najważniejszych dzieł wczesnego Chrześcijaństwa — Adversus haereses (Przeciw herezjom), w którym systematycznie obalał nauki gnostyków. Był pierwszym teologiem, który użył pojęcia „Tradycji apostolskiej” jako podstawy prawowitej Nauki Kościoła. Wystąpił w obronie jedności Kościoła, apelując do Papieża Wiktora, by nie ekskomunikował wspólnot w Azji z powodu różnic w dacie obchodzenia Wielkanocy. Jako pierwszy w historii Kościoła przedstawił listę biskupów Rzymu, od Św. Piotra aż po swojego współczesnego — Eleuteriusza. 5 niezwykłych faktów o Św. Ireneuszu, Biskupie i Męczenniku: Pisał po grecku, mimo iż był biskupem w Galii, gdzie dominował łaciński — co pokazuje, jak silne były jeszcze wpływy Wschodu w Kościele Zachodnim. Wprowadził koncepcję „rekapitulacji”, czyli iż Chrystus w swoim życiu „podsumował” i odnowił całą historię ludzkości — to jedna z najgłębszych idei teologii wczesnochrześcijańskiej. Był jednym z pierwszych, którzy wspominali o praktyce Chrztu dzieci, co czyni go ważnym świadkiem w sporach teologicznych o tę praktykę. Jego dzieło „Dowód prawdziwości nauki apostolskiej” uważane jest za najstarszy znany katechizm Kościoła Katolickiego — to zwięzłe i przystępne streszczenie Wiary Chrześcijańskiej, skierowane do katechumenów, zachowane w przekładzie na język ormiański. W XVI wieku jego grób został sprofanowany przez hugenotów — w 1562 roku, podczas wojen religijnych we Francji, relikwie Świętego zostały zniszczone lub rozproszone, a miejsce pochówku zdewastowane. Mimo to kult Św. Ireneusza przetrwał i odrodził się w Lyonie.

Wysłuchaj żywotu:

„Czyż nie wiecie, iż jesteście świątynią Bożą i, iż Duch Boży mieszka w Was?” (I. Kor. 3, 16).

Święty Ireneusz, urodzony w Małej Azji, miał szczęście poznania i uczenia się Wiary Świętej od Św. Polikarpa, biskupa smyrneńskiego i ucznia św. Jana. Napełniony świętą bojaźnią dla swego nauczyciela, wyrył sobie słowa jego tak głęboko i niezatarcie w sercu swoim, iż jak sam przyznaje, nie zapomniał ich nigdy. Aby przeciw zaczepkom pogan i kacerzy móc bronić Wiary Świętej tym skuteczniej, oddał się z zapałem naukom filozofii pogańskiej i piśmiennictwu. Uzbrojonego obficie
we wiedzę i cnotę, wysłał go Św. Polikarp do miasta Lugdunu w Gallii (dzisiejszej Francji); przybywszy dotąd, był najpierw wierną podporą świątobliwego biskupa Potentego, a po jego chwalebnej śmierci męczeńskiej, objął sam trudną władzę biskupią. Ciężkie obowiązki swego świętego powołania wypełniał Św. Ireneusz z taką gorliwością, iż tysiące pogan nie tylko z Lugdunu, ale i z całego kraju przyjęło Chrzest Święty, a zostawszy Chrześcijanami, mieli dać niezadługo dowód swej Wiary w Chrystusa Ukrzyżowanego. Gdy w roku 202, za panowania cesarza Sewera, wybuchło znowu prześladowanie Chrześcijan, ogarniające przede wszystkim Lugdun, poniósł Święty Biskup Ireneusz wraz z nieopisaną liczbą Chrześcijan śmierć męczeńską. — Nieocenionej wartości są pisma, które światły i gorliwy Biskup wydał ku obronie Wiary Świętej przeciwko innowiercom. W pismach swych dowodzi on nieomylność Nauki głoszonej przez Kościół Katolicki, a w końcu pisze wyraźnie, iż „Kościół Święty chociaż rozdzielony po całej kuli ziemskiej, ma jednakowoż zawsze tę samą Wiarę, jak gdyby zamieszkiwał jeden dom, posiadał jedną duszę i jedno serce, i tak samo zgodnie naucza i podaje, jak gdyby miał tylko jedne usta“.

Punkty do rozmyślania.

1) Każdy Chrześcijanin jest przybytkiem Ducha Świętego, uświęconym na Chrzcie Świętym Łaską uświęcającą, i w którym Jezus Chrystus obrał mieszkanie Swoje przez przyjęcie Go w Komunii Świętej. Nadzwyczaj czystym i niesplamionym musi być ten przybytek Pański. Strzeżmy się zatem przybytek ten grzechem zhańbić, a zmysły, które są bramą jego, i serce, będące jego świętością, w jaki bądź sposób splamić!

2) Ponieważ Pan Jezus wybrał Sobie mieszkanie w sercu ludzkim, powinieneś więc zachowywać czystość ciała i duszy, poświęcać się gorliwie modlitwie i prowadzić iście pobożny żywot.

3) Zbawiciel nasz, Który raczył Sobie nędzne serce ludzkie wybrać za Swój przybytek, zasługuje na to, ażeby Mu dla Jego Nieskończonej Miłości i Dobroci ofiarować całą miłość naszą. Starajmy się zatem poznać Go coraz lepiej, zwracajmy często myśl i serce ku Niemu, a wtenczas będzie Jego Święta Miłość wzrastać coraz bardziej w sercach naszych.

Modlitwa.

Prosimy Cię, o Boże, udziel nam Łaski, abyśmy czystość Wiary i obyczajów święcie zachowali i gotowi byli poświęcić się i cierpieć za Nią jak Św. Ireneusz, który dla Niej znosił męki i prześladowania. Przez Jezusa Chrystusa Pana naszego. Amen.

Źródło: Żywoty Świętych Pańskich w dziennych czytaniach i rozmyślaniach O. Grozesa, Warszawa 1908r.