25 Października
Żywot Św. Gaudentego, Biskupa.
„Każde dobre drzewo rodzi dobry owoc” (Mat. 7, 17).
Święty Gaudenty urodził się po połowie IV-go wieku w Brescii w Lombardii i był uczniem Św. Filastrego, biskupa swego miasta rodzinnego. Jego świątobliwość i uczoność zjednały mu powszechną cześć i szacunek, która go jednakże nie uczyniła samolubnym, ale przeciwnie, pokorniejszym. Podjął się podróży na Wschód, ażeby zwiedzić miejsca święte i ujść zaszczytom ze strony współobywateli swoich. Ale Pan Bóg, starający się wynieść pokornych, nie dopuścił do tego, ażeby we Włoszech o nim zapomniano. W tym czasie, kiedy Św. Gaudenty przebywał u miejsc świętych, umarł Św. Filastry. Duchowieństwo i mieszkańcy Brescii nie znali godniejszego zastępcy nad Św. Gaudentego, więc pragnęli go na biskupa i oznajmili mu życzenie to przez wysłańców. W pokorze swej starał się Gaudenty wymówić od takiego wywyższenia i dopiero z posłuszeństwa względem Św. Ambrożego i innych biskupów prowincji dał się nakłonić do przyjęcia tej godności. W roku 387 przybył z wysłańcami do Brescii, zostawszy pomazany na biskupa, a w dniu konsekracji przemówił do Wiernych słowami pełnymi namaszczenia i świętej pokory. Jako biskup był niestrudzonym w wypełnianiu swoich ciężkich obowiązków; ze świętą gorliwością ogłaszał słowo Boże i pouczał lud i młodzież w nauce Ewangelii Świętej z niezrównaną miłością i łagodnością. Z największą starannością czuwał nad zwyczajami ludu swego i dokładał wszelkich starań, ażeby oddalać niebezpieczeństwa od swej ukochanej trzody, a szerzyć wszędzie chrześcijańskie cnoty i obyczaje. Z polecenia Ojca Św. Innocentego został wraz z dwoma innymi biskupami wysłany do Konstantynopola, ażeby bronić niewinności Św. Jana Chryzostoma i musiał z tego powodu znosić wiele cierpień i utrapień, tak, iż Św. Jan Chryzostom napisał do niego list pełen wysokich uznań dla jego trudów, położonych około Wiary Świętej. W kilka lat później, w roku 427 umarł św. biskup Gaudenty, aby w niebie osiągnąć nagrodę wieczną.
Punkty do rozmyślania.
1) Chrześcijanin jest podobnym do drzewa, zasadzonego w Ogrodzie Bożym. Aby niósł owoce, potrzebuje deszczu niebiańskiego i promieni słońca sprawiedliwości, którym jest Jezus Chrystus. Bez Łaski Niebios nie może to drzewo rość i przynosić płodów. Konary drzewa muszą być częściej obcinane, bo inaczej nie wyda drzewo owoców. Tak też czyni Pan Bóg z tobą, o ile cię doświadcza. Obcina On ci wszystko, co ci może przeszkadzać w uświęcaniu się i okazuje ci przez to, iż Cię nie opuścił. Dlatego też bądź Mu wdzięcznym za Jego Miłość, korzystaj z niej i nie narzekaj.
2) Każde dobre drzewo niesie dobre owoce, inaczej byłoby wycięte i w ogień wrzucone. Nie wystarczy mówić piękne słowa, które są tylko pustymi liśćmi, lub dobre pragnienia, które podobne są kwiatu, ale trzeba koniecznie dobrych uczynków, I tych Pan Bóg od ciebie wymaga. Pan Bóg potępia nie tylko dlatego, iż się czyniło złe, ale też i dlatego, iż się zaniedbywało dobre i nie pełniło uczynków miłosierdzia. A jakież to uczynki dla Nieba ty posiadasz? I czym się wykażesz przed Panem Bogiem po śmierci, aby zyskać wieczną nagrodę, której pragniesz?
3) Należy nie tylko nieść owoce, ale muszą to być owoce dobre i obfita, ich ilość być musi. A czyż nie plami próżność i pycha twych najlepszych uczynków? Czy pracujesz ustawicznie dla Pana Boga? On daje ci z Miłości tyle Łask, a wymaga również wiele czynów dla Chwały Swojej. Bacz więc, bo Pan Bóg chce od ciebie pokuty. Już topór przyłożony do drzewa i drzewo pozostanie już na zawsze w tym stanie, w jakim zostało ścięte. Od ciebie zależy, czy chcesz być złem drzewem i wrzuconym do ognia, lub czy dobrem drzewem, które niesie obfite płody dla żywota wiecznego. Wybieraj zatem!
Modlitwa.
Użycz nam, o Boże, na prośby Św. Gaudentego Łaski, abyśmy wszystkie nasze myśli, pragnienia, słowa i czyny według Twych Przykazań urządzali i nieśli obfite plony zbawienia. Przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Źródło: Żywoty Świętych Pańskich w dziennych czytaniach i rozmyślaniach O. Grozesa, Warszawa 1908r.
