🔉25 PAŹDZIERNIKA. ROZMYŚLANIE. Różnica w dwóch epokach życia syna marnotrawnego. Dalszy ciąg poprzedniej medytacji.

salveregina.pl 1 miesiąc temu
Zdjęcie: Przewodnik prawdziwej pobożności


Zanurz się w dalszej części medytacji na temat „Różnica w dwóch epokach życia syna marnotrawnego“. Te refleksje ukazują głębokie przemiany duchowe między okresem buntu a nawróceniem. Odkryj, jak ta przypowieść może przynieść nadzieję i inspirację do duchowej odnowy w Twoim życiu.

Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Zobacz imprimatur

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

I. Widzę syna marnotrawnego, rzucającego się ze łzami w objęcia najlepszego ojca.

II. Będę prosił o serce przejęte uczuciami miło­ści i ufności.

I. Punkt.

Powrót syna marnotrawnego.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Namiętność zaślepia, zaś utra­pienie do wyrozumienia słuchowi, mówi Prorok. Vexatio intellectum dabit auditui (Iz. XXVIII). Zmusza nas do wejścia w siebie. Mamy tego przykład na synu marnotrawnym. Przyszedłszy ku sobie, in se rewersus, mówi Pan Jezus, poznał jak winnym się stał i nieszczęśliwym, porzucając dom ojca swojego. Trapią go zgryzoty sumienia: jest to chwila Łaski, z której korzysta. Szuka sposobu wyjścia ze swej nędzy i uratowania ni­knącego życia. Jedno tylko widzi przed sobą: powrócić do ojca i wybłagać przebaczenie. Czy­ni w tej chwili mocne postanowienie i zaraz je wykonuje. Wstanę, rzekł, i pójdę do ojca mego. I powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Nie­bu i przed Tobą. Jużem nie jest godzien być zwany synem twoim, uczyń mię jako jednego z na­jemników twoich. Postanowienie było skuteczne: A wstawszy, szedł do ojca swego. (Luk XV).

ZASTOSOWANIE. Czego nas uczy Zbawiciel w tej przypowieści? Że przeciwności, nie­szczęścia, upokorzenia i zgryzoty sumienia, których doznajemy niekiedy, są środkami, którymi się Pan Bóg posługuje, aby nas zniewolić do wejścia w siebie i pomóc nam wyjść z nieszczęsnego stanu, w którym dusza nasza zamiera; iż w takich chwilach, zamiast w zniechęceniu upa­dać na duchu i pogarszać w ten sposób swoje położenie, powinniśmy raczej zastanowić się nad drogą wyjścia i powziąć skuteczne postanowie­nia; iż chcąc otrzymać od Pana Boga siłę i wy­trwałość w wykonaniu ich, powinniśmy ucie­kać się do Niego, nie jak do Sędziego, ale jak do Ojca. Nazywając Go Ojcem, rozbroisz Sprawiedliwość Bożą, a serce swoje napełnisz ufnością!

UCZUCIA [**]. Wyznaj swoje błędy. Proś o prze­baczenie nieufności.

POSTANOWIENIE [***]. W cierpieniach, w troskach, we wszelkim ucisku udam się do Pana Boga jak do mojego Ojca, jest bowiem Ojcem Miłosierdzia, a Bogiem wszystkiej pociechy. Pater Misericordiarum, et Deus totius consolationis (2 Kor. I.)

II. Punkt.

Przyjęcie do Łaski syna marnotrawnego.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Jak przyjmuje ojciec swego marnotrawnego syna? Co o tym mówi Chrystus Pan? „A gdy jeszcze był daleko, ujrzał go ojciec jego i miłosierdziem wzruszony jest: misericordia motus i wybiegł naprzeciw niego. A syn, upadłszy na kolana, czyni spowiedź szczerą i pokorną: Pater, peccavi, Ojcze, zgrzeszyłem. ale ojciec nie daje mu choćby dokończyć wyznania winy, widzi go żałującego, a to mu wystarcza; więc podniósł go, upadł na szyję jego i pocałował go na znak przebaczenia i pokoju.

ZASTOSOWANIE. Ten ojciec tak dobry, tak ła­skawy i czuły, to nie kto inny, ale Ten, Któ­rego najwłaściwiej nazywamy Ojcem naszym, to Bóg i Pan nasz, któremu służyć obiecaliśmy do­browolnie i na zawsze. Jakże więc nieroztropni jesteśmy, jakże niewcześnie się dręczymy, jakąż zniewagę wyrządzamy Panu Bogu, jeżeli tak często dajemy się owładnąć bojaźni niewolniczej, uciskowi serca lub przygniatającym wątpliwościom co do przebaczenia i wymazania z Pamięci Bożej na­szych dawnych grzechów, jak gdybyśmy służyli panu srogiemu i niegodziwemu!

UCZUCIA. Przyznaj się do błędu. Proś o prze­baczenie.

POSTANOWIENIE. Odtąd chcę służyć Panu Bogu ser­cem szlachetnym, ożywionym ufnością, weselem i miłością.

III. Punkt.

Uczta dla syna marnotrawnego.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Rozważ teraz, czym Chrystus Pan koń­czy obraz, przedstawiający Miłosierdzie Ojca Niebieskiego w osobie ojca ewangelicznego. Zape­wniwszy swego syna o przebaczeniu i zapom­nieniu przeszłości, przywraca mu nadto wszyst­kie synowskie prawa: Zwołał więc sługi swoje i rzekł: Rychło przynieście pierwszą szatę, a obleczcie go i dajcie pierścień na rękę jego, i bu­ty na nogi jego. I przywiedzcie cielca utuczonego i zabijcie, i jedzmy, a używajmy. Albowiem ten mój syn umarł był, a ożył! (Ibid).

ZASTOSOWANIE. Takie same dowody nieogar­nionej Dobroci spełniają się w każdym nawraca­jącym się grzeszniku. Pan Bóg przebacza i zapomi­na mu to, co z własnej winy utracił, więc szatę pierwszej niewinności, którą splamił i stargał, więc pierścień, godło swej przyjaźni; więc obu­wie, czyli Łaskę dopomagającą, aby krokiem pewnym na drodze cnoty; więc prawo zasiadania do stołu, do Uczty Eucharystycznej, przy której napełnia go pociechą, siłą umocnie­niem i wszelką nieopisaną rozkoszą. Ach, zacznijmyż nareszcie kochać Tego Pana Boga, tak Do­brego, Który nas tak bardzo umiłował!

ROZMOWA DUSZY [****] z naszym Ojcem Niebieskim.

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego w miesiącu Październiku ku Jej czci poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 25
  2. Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego — dzień 25
  3. uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów — dzień 25

Poznaj także żywot Świętych Kryspina i Kryspiniana, Męczenników napisanego przez:

  1. O. Prokopa Kapucyna.
  2. X. Piotra Skargę T.J.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp.

Poznaj dalsze wytyczne do rozmyślania

Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2024

Idź do oryginalnego materiału