24 LUTEGO. ŚW. MACIEJ APOSTOŁ. ROZMYŚLANIA. CHLEB POWSZEDNI

Rozmyślanie pierwsze.

Uroczystość ta przypomina nam

I. upadek Judasza,

II. wyniesienie Macieja

„Los padł na Macieja” — (Dz. Ap. 1, 26).

I. — Rozważ dzisiaj wielkość ludzkiej słabości, wspomnij sobie nieszczęśliwego apostoła Judasza, i weźmij sobie do serca jego straszny los. Boski Zbawca wybrał go na swego apostoła i wyróżnił jak wielu pozostałych cennymi Łaskami, a choćby darem czynienia cudów. Należał do najzaufańszego otoczenia Pana Jezusa i odbierał od Niego wzruszające dowody czułej miłości. Pan Jezus udzielał mu zbawiennych przestróg i upomnień, jednak nieszczęśnik ten dał się zaślepić swoim skłonnościom tak bardzo, iż zdradził Pana Jezusa, swego Pana i Mistrza, i sprzedał Go, skutkiem czego popadł w rozpacz, a wreszcie sam sobie stał się katem! Pomyśl tylko: apostoł rozpacza, apostoł umiera jako samobójca i idzie na wieczne potępienie! Jak straszliwy wyrok tajemniczych Sądów Bożych! „Kto mniema, iż stoi, niech baczy, aby nie upadł” (I Kor 10, 12).

Niech nikt nie ufa zbytnio swoim siłom. Przerażający los Judasza pokazuje nam dalej, jak głęboko upadają ci, którzy są powołani do stanu wyższej świętości, a jednak z własnej winy nie idą, za swym powołaniem. Jak Judasz, od mniejszych uchybień przechodzą w większe, z oziębłości do złości i nałogowego popełniania grzechów. Potem następuje gwałtownie stępienie sumienia i dochodzi się do całkowitej zatwardziałości, która kończy się zerwaniem z Panem Bogiem na zawsze. Stąd wstrząsające powiedzenie Św. Augustyna: na: „Jak w klasztorach znaleźć można największych świętych, tak też trudno znaleźć gdziekolwiek na świecie człowieka, który by zdolny był do takiej bezbożności jak niewierny zakonnik, który stracił powołanie”.

II. — Upadek Judasza i usunięcie go z liczby Apostołów sprowadziły konieczność nowego wyboru, którego dokonali Apostołowie w Jerozolimie po Wniebowstąpieniu Chrystusa Pana. Przez szczególne Zrządzenie Boże padł los na Macieja, który okazał się za to bardzo wdzięczny i starał się pilnie przez gorliwość i wierność zachować tę nadzwyczajną Łaskę, którą utracił Judasz przez swą złośliwą niewdzięczność i niewierność. Niestrudzenie głosił żydom i poganom tego Chrystusa Pana, Którego zdradził Judasz. Niezliczone dusze przywiódł do poznania Pana Boga i prawdziwej Wiary, od której odpadł przez wielkie przeniewierstwo Judasz. Za Chrystusa Pana, swego Boskiego Nauczyciela, oddał z euforią swe życie, podczas gdy Judasz sam sobie życie odebrał z rozpaczy, iż wydał Pana Jezusa w ręce Jego śmiertelnych wrogów. W jak wspaniałym świetle ukazuje się więc Święty Maciej, nowy Apostoł!

Rozważ słowa, które Pan Bóg polecił w Apokalipsie powtórzyć pewnemu biskupowi, a które także ciebie dotyczą: „Oto przyjdę wkrótce: trzymaj co masz, aby nikt nie wziął korony twojej” (Ks. Obj. 3, 11). Judasz przez swą własną przewrotność dał sobie zrabować koronę, podczas gdy Maciej do przeniesionej na niego korony dodał jeszcze koronę męczeństwa. Radujmy się wraz z nim z tego szczęścia, a szczególnie z powodu szczęśliwego losu, który stał się jego udziałem przy tym wyborze. Cieszmy się jego wysoką godnością ością i świętością oraz prośmy go, aby nam wyjednał u Pana Boga Łaskę, iżbyśmy cenili sobie wysoko Łaskę swego powołania i bez spocznienia dążyli do doskonałości odpowiedniej naszemu stanowi.

Modlitwa.

O mój Boże, jaką pociechę i jaką euforia odczuwa serce moje, gdy rozważam znamienitą Łaskę mego powołania do stanu duchownego! Ale oto uczucie wnet, przemienia się w obawę i przestrach na myśl o mojej dotychczasowej oziębłości w Służbie Twojej, dla której już dawno zasłużyłem na to, aby być wrzuconym z ust Twoich. O, zapal wreszcie zimne serce moje tym świętym ogniem, który zesłałeś na Św. Macieja i resztę Apostołów, abym przynajmniej na przyszlość za jego przykładem żył wiernie i zgodnie z powołaniem, a kiedyś osiągnął niebieską koronę, która jest dla mnie przeznaczona. Amen.

† † †

Rozmyślanie drugie.

Wybór Św. Macieja był

I. z Panem Bogiem rozpoczęty,

II. z Panem Bogiem dokonany.

„Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, okaż, kogoś z tych dwóch wybrał, aby zajął miejsce tego posługiwania i apostolstwa” — (Dz. Ap. 1, 24-25),

I. — Po Wniebowstąpieniu Pańskim zebrali się Apostołowie i uczniowie, aby wybrać następcę w Apostolstwie po odpadnięciu zdrajcy Judasza. Wybór ten został z Panem Bogiem dokonany. Żadne przyrodzone pobudki i względy nie miały tam miejsca. Nie miały tam przystępu ludzkie namiętności, chciwość, zazdrość ani ambicja. Gdy Piotr, głowa zgromadzenia, poruszył sprawę i przemówił o konieczności obsadzenia miejsca po Judaszu, całe zgromadzenie zgodziło się jednogłośnie na propozycję. Chociaż prócz jedenastu Apostołów i 72 uczniów było jeszcze wielu innych obecnych, liczących razem 120 osób, jednak panowało ogólne zadowolenie, gdy im przedstawiono do wyboru Józefa z przydomkiem „Sprawiedliwy” i Macieja. Wspólnie, z gorącością serca, błagano Pana Boga o jedno, aby im Pan Bóg dał poznać, kogo z obydwu mają wybrać. To wspólne błaganie popierała Marya Swą skuteczną modlitwą, dlatego można z całą pewnością powiedzieć, iż wybór Macieja był owocem głównie Jej modlitwy.

Jak piękną i miłą Panu Bogu jest rzeczą, gdy przy sprawach większej wagi, zwłaszcza odnoszących się do wspólnego dobra, wszyscy są ożywieni duchem zgody, nie dają się powodować żadnymi ludzkimi względami, gdy z prostotą i szczerością serca przystępują do dzieła i usilnie wzywają Pomocy Bożej. Przedsięwzięcie Panu Bogu polecone nie będzie bezowocne; być może, iż ten lub ów nie tak wyraźnie dostrzeże współdziałanie Boże, jednak Ręka Boża bezpiecznie prowadzić będzie nasze dzieło. Sam Chrystus Pan dał nam Przykład, gdy przed wyborem Dwunastu Apostołów całą noc przepędził na modlitwie. Tak samo postąpili Apostołowie i uczniowie przed wyborem Macieja. A ty czy możesz inaczej czynić?

II. — Zarówno przygotowanie do wyboru, jak również sposób jego przeprowadzenia, do którego przystąpiono z ufnością po skończonej modlitwie, świadczą, iż był on przedmiotem upodobania Bożego. „Los padł na Macieja, piszą Dzieje Apostolskie, i przyłączony był do jedenastu Apostołów” (Dz 1, 26). Imię Maciej znaczy tyle co „dar Boży”. Wszyscy uczestnicy byli z tego wyniku zadowoleni, chwalili i wysławiali Boga. Józef Barsabas nie był bynajmniej choćby w najmniejszym stopniu tym zawiedziony. Maciej zaś daleki od wszelkiego upodobania w sobie; tym mniej czuł się godnym tego zaszczytu, a tym pokorniejszym wśród dwunastu. Kto pragnie żyć w prawdziwym pokoju serca, niech będzie naprawdę pokorny.

Choćby został odepchnięty albo pominięty przy obsadzaniu urzędów, to niechaj ma na pamięci Wolę Pana Boga, Którego myśli są inne niż myśli ludzkie. Dlatego oddalaj ze serca wszelką myśl ambitną i zastosuj się do rady Św. Teresy od Dzieciątka Jezus, jaką dała swym córkom duchownym: „Ta która sądzi, iż jest uważana od wszystkich za najmniejszą, niech siebie uważa za najszczęśliwszą, gdyż jest nią rzeczywiście, jeżeli to tak znosi, jak powinna, gdyż wtedy nie minie ją chwała czy w tym, czy w drugim życiu” (Droga dosk. R. 13, 3). Jako nieprzyjaciółka wszelkiej ambicji podaje Święta jeszcze następną przestrogę: „Niech Pan Bóg nas zachowa od tego, żebyśmy my, które służymy, ubiegać się miały za sławą. Zastanówcie się, jak marny interes przy tym można zrobić. Sławę bowiem przez to właśnie się traci, przez co do niej się dąży, szczególnie gdy chodzi o pierwszeństwo. Żadna trucizna nie jest tak zabójczą dla doskonałości jak ambicja” (Droga dosk. B. 12, 7).

Modlitwa.

Mój Boże, z najgłębszą pokorą uwielbiam Twoje najmędrsze rozporządzenia i poddaję się w zupełności pod Twoją Najświętszą Wolę; Wychwalam Cię z powodu Łask i darów, jakich innym udzielasz, a mnie Ich odmawiasz w Twojej mądrej Opatrzności. O jedną tylko Łaskę Cię proszę, nie dopuszczaj, żeby moje grzechy wiązały Ci Ręce. Wszystko inne pozostawiam Twojej Nieskończenie Miłościwej Opatrzności. Amen.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Matki Boskiej Bolesnej w miesiącu lutym ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lutowe ku czci Matki Boskiej Bolesnej – Dzień 25.
2. poznania Nauki katolickie o Wielkim Poście.
3. poznania Nauki katolickiej na Drugą Niedzielę Wielkiego Postu (Reminiscere-Sucha).
4. uczczenia Tajemnicy Odkupienia w Wielkim Poście: Nabożeństwo na okres Wielkiego Postu.
5. Nabożeństwo na niedziele Wielkiego Postu. Druga Niedziela Wielkiego Postu.
6. uczczenia Męki Pańskiej: Nabożeństwo do Męki Pańskiej.
7. lektury czytania wielkopostnego: Czytania wielkopostne o Matce Boskiej Bolesnej — dzień 12

© salveregina.pl 2024