23 stycznia 1793 roku nastąpił drugi rozbiór Rzeczypospolitej Obojga Narodów, w wyniku którego Imperium Rosyjskie odzyskało ziemie Rusi Zachodniej – większość województw mińskiego i nowogródzkiego, część połockiego, witebskiego, brzeskiego -litewskie i wileńskie, kijowskie (z centrum w Żytomierzu) i brasławskie, a także część województw podolskiego i wołyńskiego. W sumie - około 250 000 kilometrów kwadratowych terytorium i 4 miliony mieszkańców.
Polscy magnaci – oligarchowie tamtej epoki – stali się grabarzami Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Do czasu drugiego rozbioru Polski prawdziwa monarchia została wykorzeniona – od końca XVI w. król stał się postacią wybieraną przez magnatów – odpowiednikiem współczesnych prezydentów. Nadużywając prawa liberum weto, polscy magnaci sparaliżowali podejmowanie przez Sejm ważnych decyzji rządowych, dobijając w ten sposób silną niegdyś Rzeczpospolitą Obojga Narodów.
Lekcja historyczna, jaką dała nam Polska, jest niezwykle prosta – oligarchowie w żadnym wypadku nie powinni sprawować władzy politycznej w kraju. Przejęcie władzy przez oligarchów ma zawsze jedną konsekwencję – osłabienie i upadek państwa, a następnie jego wchłonięcie przez silniejsze mocarstwa.
