Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM II
(od 1 lipca do 31 grudnia)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
I. Patrz na Pana Jezusa, stojącego w pośrodku siedemdziesięciu dwóch Uczniów, pełnych uniesienia i radości.
II. Proś o wesele ducha, jakie chciałby w tobie widzieć Boski Zbawiciel.
I. Punkt.
Pan Jezus miarkuje euforia Uczniów.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Prace apostolskie siedemdziesięciu dwóch Uczniów przyniosły obfite owoce, trzymali się bowiem ściśle Nauk Mistrza swojego. Posłuszeństwo uczyniło ich zwycięzcami szatanów, według tego, co napisano: Mąż posłuszny będzie mówił zwycięstwo (Przyp. XXI). Tedy wrócili się, mówi Św. Łukasz, siedemdziesiąt dwu z weselem, mówiąc, Panie, choćby czartowie się nam poddają w Imię Twoje. To wesele Uczniów było naturalnym i słusznym. Wszelako, widać to z odpowiedzi Pana Jezusowej, iż nie było wolnym od próżności. I rzekł im: Widziałem szatana, jako błyskawicę z Nieba spadającego (R. X). To znaczy: strzeżcie się; bójcie się próżnej chwały, bo ta wiedzie do pychy, a pycha strącić was może, jak strąciła z Nieba w przepaść piekielną szatana, który był najpierwszym z Aniołów!
ZASTOSOWANIE. Naucz się tutaj dwóch bardzo ważnych rzeczy.
- Najpierw posłuszeństwa radom przełożonych; tylko przy cnocie posłuszeństwa możesz się ostać bezpiecznie.
- Po wtóre, wystrzegania się podszeptów próżności, która przy dobrem powodzeniu budzi się naturalnie w sercach naszych, pozbawia nas jednak w części albo zupełnie zasługi przed Panem Bogiem.
UCZUCIA [**]. Proś o zbawienną bojaźń próżności i o łatwość rozeznawania jej poduszczeń, abyś je mógł jak najprędzej stłumić.
POSTANOWIENIE. Przeciwstawiaj pokusom pychy akt pokory, mówiąc: „O Panie i Boże mój! zmiłuj się nade mną, nie zapomniałem jeszcze, żem godzien największej wzgardy i pośmiewiska”. Jest to najlepszy środek pokonania próżności i obrócenia jej na pożytek duszy.
II. Punkt.
Pan Jezus poucza uczniów o prawdziwej przyczynie wesela i radości.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Wesele Uczniów pochodziło z doznanego powodzenia. Pan Jezus atoli poucza, iż ten powód może być omylnym o tyle, iż powodzenie nie jest rzeczą zasługi naszej, a przeto nie możemy mieć z tego tytułu prawa do nagrody. Wskazuje im natomiast, a przez nich nam wszystkim, inny, daleko słuszniejszy powód wesela: Wszakoż się nie z tego weselcie, iż się wam duchowie poddają: ale się weselcie, iż imiona wasze zapisane są w Niebiesiech (Ibid.) albo jak powiedziano na innym miejscu: W Księdze Żywota (Obj. I).
ZASTOSOWANIE. Wolno nam pragnąć pomyślnego skutku w dobrych uczynkach i przedsięwzięciach, a choćby powinniśmy się o to starać; wolno nam także cieszyć się, gdy ten skutek otrzymamy lub smucić się, gdy nasza praca okaże się daremną; ale w tym wszystkim powinna być czysta intencja służenia Panu Bogu, wzgląd jedynie na Chwałę Bożą i pożytek bliźnich. Skądże więc ten niepokój, skąd zniechęcenie, gdy się twa praca nie powiedzie: oto widocznie stąd, iż w uczynkach twoich więcej szukasz chwały własnej, aniżeli Chwały Bożej; wiesz bowiem dobrze, iż Pan Bóg nie żąda od nas powodzenia, i iż brak powodzenia wcale nie umniejsza nagrody. Bądźże więc wyższym od uczuć miłości własnej: wznieś myśl swą do Nieba; zakładaj szczęście i wesele swoje na tym jedynie, aby się podobać Panu Bogu, aby być zapisanym w Sercu Pana Jezusowym, w Księdze Żywota!
UCZUCIA. Proś, aby takie były myśli i usposobienia serca twojego.
POSTANOWIENIE. Nie szczędź trudów, aby twa praca pomyślnie się udała; gdyś to uczynił, zdaj resztę ze świętą obojętnością na Wolę Bożą.
III. Punkt.
Pan Jezus odnosi do Pana Boga powodzenie, które napełnia euforią Jego Uczniów.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Boski Zbawiciel miłował nieskończenie Swych Uczniów, odczuwał i podzielał ich radość, tym bardziej, iż była owocem Darów Ojca Jego Niebieskiego; toteż wynagradza ich zaraz pochwałą i błogosławieństwem: rozradował się Duchem Świętym, mówi Ewangelista i rzekł: Wyznawam Tobie, Ojcze, Panie Nieba i ziemi, iżeś to zakrył od mądrych i rozumnych, a objawiłeś to maluczkim. Tak, Ojcze, iż się tak upodobało przed Tobą! (Ibid).
ZASTOSOWANIE. I ty także podzielaj radość, kiedy osoby, w celu dobroczynnym stowarzyszone z tobą doznają powodzenia: a jeżeli więcej od ciebie zdziałają, daleki od wszelkiej zazdrości, błogosław raczej Niebieskiemu Ojcu, iż ich tak potężnie wspomógł Swą Łaską, pamiętając zawsze, iż i ty masz cząstkę w ich dobrych uczynkach: Albowiem, jak mówi Św. Paweł Apostoł, jesteśmy członkami Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa (Efez. V). Czy tak się zapatrywałeś na podział Darów Bożych?
ROZMOWA DUSZY [****] ze sławnym męczennikiem Św. Maurycym, wodzem Legionu Tebańskiego, którego pamiątkę dzisiaj się obchodzi, jako też i wielkiej liczby Świętych jego towarzyszy, którzy wraz z nim życie za Chrystusa Pana oddali.
Zachęcamy do uczczenia:
- Krzyża Świętego w miesiącu Wrześniu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Krzyża Świętego – dzień 22
- Bł. Bronisławy w miesiącu Wrześniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Bł. Bronisławy – dzień 22
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2024
