22 Października
Żywot ŚŚ. Alodii i Nunili, Panien i Męczennic.
Alodia i Nunilo, siostry, rodem były z Barbity w Hiszpanii. Matka, chrześcijanka, wychowała je pobożnie, ale ojciec, poganin, nie pozwalał im na wykonywanie praktyk religijnych. Opuściły więc dom rodzicielski i zamieszkały u swej krewnej. Złożywszy ślub dziewictwa, żyły w samotności i bogobojności wielkiej. Panował wtedy w Kordowie król maurytański, Abderraman II., który prześladował chrześcijan. Pobożne siostry nie uszły oka prześladowców. Że pochodziły z dostojnego rodu, więc namiestnik pogański zawezwał je przed siebie i starał się najpierw namowami i obietnicami skłonić je do wyrzeczenia się Chrystusa. Gdy to nie pomogło, oddał je w ręce rozpustnych niewiast, by te odwiodły je od wiary i pobożności. W lekkomyślnym tym otoczeniu pozostały siostry czystymi, dochowując wierności Chrystusowi. Widząc namiestnik, iż stałości dziewic nie przełamie, kazał pościnać im głowy dnia 22. października 851 r. Za staraniem królowej Aragońskiej odnaleziono relikwie Sióstr w r. 880 w pewnej studni. Wydobyto je ze czcią i pochowano uroczyście. Liczne cuda działy się u ich grobu.
Nauka moralna.
Gorąca miłość Pana Boga natchnęła Święte Dziewice stałością i wytrwałością w prześladowaniach. O miłości takiej pisze Św. Augustyn: „Jako miłość nieczysta rozpala duszę tęsknotą do rzeczy ziemskich, każe jej iść za znikomością i wtrąca ją w przepaść, tak święta miłość Boga podnosi duszę ku Niebu, rozpala ją dla rzeczy wiecznych i nieprzemijających, budzi ją i unosi z głębin piekła ku wyżynom Nieba. — Który cię odkupił, pragnie posiąść cię w całości“,
Modlitwa.
Prosimy Cię, Panie, przez zasługi śś. Dziewic i Męczennic, Alodii i Nunili, rozpal serca nasze Twą miłością, abyśmy umieli tłumić w sobie wszelką miłość grzeszną. Spraw to, Panie dobrotliwy, któryś zastępom ŚŚ. Męczenników dawał łaskę i moc, iż z miłości ku Tobie znosili wszelakie męczarnie i tryumf odnosili nad śmiercią samą. Amen.
