20 CZERWCA. Żywot Św. Sylwerego, Papieża i Męczennika.

Zdjęcie: Św. Sylweriusz, Papież i Męczennik

Czy wiesz, że…? Był synem Papieża — jego ojcem był Św. Hormizdas, który został Papieżem po owdowieniu. Sylweriusz jest jednym z nielicznych Papieży, którzy byli dziećmi innych Papieży. Został Papieżem jako subdiakon — w chwili wyboru nie był jeszcze biskupem ani prezbiterem, co było nietypowe choćby w VI wieku. Został wybrany dzięki królowi Gotów — jego nominacja była wspierana przez króla Teodahada, który chciał mieć lojalnego papieża w obliczu konfliktu z Bizancjum. Został usunięty przez cesarzową Teodorę — sprzeciwił się jej żądaniu przywrócenia monofizyckiego patriarchy Antymosa, co doprowadziło do jego wygnania. Zmarł na wyspie Ponza — został zesłany na tę wyspę i tam zmarł z głodu, co uczyniło go męczennikiem czczonym od XI wieku. 5 niezwykłych faktów o Św. Sylweriuszu, Papieżu: Został fałszywie oskarżony o zdradę — zarzucano mu współpracę z Gotami, co było pretekstem do jego usunięcia przez Belizariusza. Jego przeciwnik Wigiliusz został papieżem — Wigiliusz, który zastąpił Sylweriusza, zawarł układ z cesarzową Teodorą i Belizariuszem. Cesarz Justynian chciał go przywrócić — po interwencji biskupa z Patary cesarz nakazał jego powrót do Rzymu, ale rozkaz został zignorowany. Jego imię nosi patronalny festyn na wyspie Ponza — co roku 20 czerwca mieszkańcy wyspy obchodzą uroczystości ku jego czci, łącząc Liturgię z procesją morską i lokalnymi tradycjami, co czyni go jednym z nielicznych papieży czczonych w tak regionalny sposób. Był jednym z pierwszych Papieży uznanych za męczennika nie za krew, ale za wierność sumieniu — jego śmierć głodowa na wygnaniu została uznana przez Kościół za akt męczeństwa z powodu niezłomności wobec nacisków politycznych i herezji.

Wysłuchaj żywotu:

„Jeżeli modlisz się, idź do siebie, zamknij drzwi i módl się w ukryciu do Ojca twego, a Ojciec, który widzi, wynagrodzi cię‘‘ (Mat. 6, 6).

Słowa, które kiedyś Zbawiciel nasz powiedział do Piotra, głowy Kościoła Świętego: „Szymonie, Szymonie! widzisz, oto szatan pożądał was siedmiu, aby przesiał jako pszenicę; alem Ja prosił za tobą, aby nie ustała wiara twoja“ (Łuk. 22, 31-32) — spełniły się jak na innych papieżach — tak też i na papieżu Sylwerym, który wśród wściekłych prześladowań kacerzy, wytrwał aż do śmierci w bohaterskiej obronie Prawd naszej Świętej Wiary. Cesarzowa Teodora, żona Justyniana, przewrotna i namiętna kobieta, żądała od papieża, by się pogodził z kacerskim patryarchą Antymem, którego papież Agapit z powodu kacerstwa pozbawił godności, i ażeby go uznał prawowitym biskupem. Święty Sylwery poznał wnet, jakie niebezpieczeństwo grozi mu ze strony tej szatańskiej kobiety, mimo to oświadczył cesarzowej, iż życzeniu jej zadość uczynić nie może. Cesarzowa rozgniewana, postanowiła użyć chytrości i podstępu. Kazała Belizaremu, naczelnikowi Rzymu, pozbawić Św. Sylwerego tronu papieskiego i wypędzić z miasta. Początkowo wzdrygał się wódz rzymski wykonać tak bezbożne zlecenie; ale wreszcie żona jego, przyjaciółka cesarzowej, skłoniła go do tego, udowodniając fałszywymi świadkami, iż Św. Sylwery chciał cesarza zdradzić i wydać wrogom. Belizar więc zażądał od Papieża, aby się poddał woli cesarzowej i pojednał się z kacerzami, grożąc mu w przeciwnym razie utratą godności. Atoli święty Sylwery oświadczył niewzruszenie, iż nigdy bratać się nie będzie z wrogami prawdy. Belizar kazał więc papieża pojmać i wywieźć do Patary na wygnanie. Pobożny biskup miasta tego przyjął z wielką miłością uciśnionego papieża, udał się choćby sam za niego do cesarza, będącego w Konstantynopolu i przedstawił mu, jak wielką niesprawiedliwość wyrządzono papieżowi. Cesarz usłyszawszy prawdę, wydał natychmiast rozkaz, by Sylwery powrócił do Rzymu i objął znowu ster Kościoła Świętego. Kiedy się cesarzowa o tym dowiedziała, kazała Belizarowi pojmać w drodze Sylwerego i odwieźć na odludną wyspę Palmarię, na nowe wygnanie. Tam też żył Papież jeszcze czas jakiś w osamotnieniu, opuszczeniu i we wielkiej biedzie, aż znękany głodem i dolegliwościami, zakończył życie dnia 20-go czerwca 538 roku, a Pan Bóg wsławił służebnika Swego licznymi cudami.

Punkty do rozmyślania.

1) Ażeby doświadczyć słodyczy i owocu modlitwy, trzeba częściej usuwać się od zgiełku świata i unikać próżnych uciech i zabaw. Szukaj więc Pana Boga jedynie w ciszy i samotności serca twego. — „Przemów, o Jezu, do mego serca, wtenczas będę głuchym na głos świata i zmysłowości, a słuchać będę jedynie słów Twoich“.

2) o ile chcesz, miły Chrześcijaninie, modlić się pobożnie, słyszeć głos Boży i jego słodkie nawoływania, zwalczaj nierządne skłonności i pożądliwości serca twego! Albowiem jak długo twym umysłem opanowuje burza nienawiści, zawiści, dumy, zmysłowości i chciwości, tak długo nie uczujesz słodyczy pobożności. Najlepszym zaś i najpewniejszym środkiem do poskramiania żądz i namiętności jest samotność i ciche rozmyślanie.

3) Myśl o Panu Bogu powinna często zaprzątać naszą duszę. Powinniśmy często modlić się do Pana Boga i wznosić serce nasze chętnie i pokornie do Niego. Jedynie ten znajdzie pociechę i błogosławieństwo w modlitwie, kto chętnie i dobrowolnie modli się i z każdej sposobności korzysta, aby z Panem Bogiem ściśle się połączyć.

Modlitwa.

Użycz nam, Wszechmocny Boże, prosimy Cię, aby święto czcigodnego Twego Papieża i Męczennika Sylwerego pomnożyło w nas pobożność i zbawienia duszy. Przez Jezusa Chrystusa Pana naszego. Amen.

Źródło: Żywoty Świętych Pańskich w dziennych czytaniach i rozmyślaniach O. Grozesa, Warszawa 1908r.