20 CZERWCA. Żywot Bł. Małgorzaty z Meidingen, Mniszki.

Zdjęcie: Bł. Małgorzata z Meidingen

Czy wiesz, że…? Była dominikanką i mistyczką — wstąpiła do klasztoru w Mödingen (Bawaria) w wieku 15 lat i tam spędziła całe życie jako mniszka kontemplacyjna. Pochodziła z arystokratycznej rodziny — urodziła się w 1291 roku w Donauwörth w Bawarii, w rodzinie szlacheckiej, co nie przeszkodziło jej w wyborze życia pokornego i ukrytego. Zachorowała ciężko i przez wiele lat była przykuta do łóżka — to właśnie wtedy zaczęła doświadczać intensywnych wizji mistycznych. Prowadziła duchowy dziennik — na polecenie swojego spowiednika, Henryka z Nördlingen, spisywała objawienia i doświadczenia duchowe w dziele znanym jako Revelationes lub Diarium. W swoich wizjach często doświadczała obecności Dzieciątka Jezus — miała choćby drewnianą figurkę, którą traktowała jak żywego Jezusa: tuliła ją, rozmawiała z nią i przyciskała do serca, co odzwierciedlało jej głęboką, czułą duchowość i mistyczne zjednoczenie z Bogiem jako Dzieckiem. 5 niezwykłych faktów o Bł. Małgorzacie z Meidingen: Była jedną z pierwszych kobiet piszących po niemiecku — jej zapiski duchowe należą do najstarszych zachowanych tekstów mistycznych w języku niemieckim. Utrzymywała korespondencję z Janem Taulerem — znanym dominikaninem i mistykiem nadreńskim, co świadczy o jej wpływie w kręgach duchowości XIV wieku. Znała i pisała do Krystyny Ebner — innej dominikanki i mistyczki, z którą dzieliła nie tylko nazwisko, ale i głęboką duchową więź. Jej klasztor w Mödingen (Maria Medingen) istnieje do dziś — i przechowuje jej relikwie oraz rękopisy, będąc miejscem lokalnego kultu. Jej duchowość była skupiona na miłości Boga Ojca i Człowieczeństwie Chrystusa — co czyni ją prekursorką późniejszej mistyki Najświętszego Serca Pana Jezusowego.

Wysłuchaj żywotu:

Małgorzata, pochodząca z patrycjuszowskiego rodu Ebnerów, urodziła się w Norymberdze w Bawarii, w r. 1291. Za przyzwoleniem rodziców wstąpiła do Zakonu Dominikanek i w klasztorze Maryi Meidingen złożyła śluby zakonne. Pan Bóg dał jej Łaskę szczególniejszych zachwyceń i widzeń, które na rozkaz swego spowiednika wszystkie spisała. Myślała i mówiła tylko o Panu Bogu, a rozmów, nie mających związku z Panem Bogiem, nie mogła słuchać. Szczególnie nie mogła znieść tego, jeżeli w jej obecności mówiono o kim źle i wydawano sąd nieuzasadniony. Dla pokoju i miłości Pana Boga gotową była poświęcić wszystko. Troszczyła się o wszystkich, jak matka, każdemu potrzebującemu spieszyła z poradą i pomocą. Chętnie nawiedzała i pielęgnowała chorych. Każda przyjęta Komunia Święta napełniała ją słodyczą niewymowną. Przykrości i choroby znosiła z przedziwną cierpliwością, ofiarując wszystko Panu Bogu. Do Matki Bożej żywiła nabożeństwo gorące i nieraz otrzymywała od Niej objawienia cudowne. Ze szczególną zaś ufnością zwracała się do Dzieciątka Jezus, które często zaszczycało ją poufną rozmową. Cudowna figurka Dzieciątka Jezus, przed którą Małgorzata zwykle się modliła, przechowaną jest dotychczas, świątobliwy żywot zakończyła Małgorzata dnia 20. czerwca 1351. Ciało jej spoczywa w pięknym sarkofagu, w kaplicy, zostającej pod jej wezwaniem.

Nauka moralna.

Naśladujmy Bł. Małgorzatę, która wszystkich miłowała i nikomu nie sprawiała przykrości. Miłujmy się wzajemnie, unikajmy fałszu, obłudy i nienawiści, pomni nakazu Zbawiciela: Miłuj bliźniego, jak siebie samego!

Modlitwa.

Boże Dobrotliwy, Któryś Bł. Małgorzatę cierpieniami doświadczał i wielkimi rozkoszami ducha pocieszał, za przyczyną jej wspieraj nas Łaską Twą świętą, abyśmy, zachowując czyste sumienie, przeciwności i cierpienia z pogodą znosili, a tak rozkoszy wiecznych w Niebie stali się uczestnikami. Amen.

Źródło: Skarbiec Świętych Pańskich oprac. Ks. Dr W. Galant 1909r.