🔉19 SIERPNIA. ROZMYŚLANIE. Wiara Genezareńczyków. Cudowne uzdrowienie.

salveregina.pl 1 miesiąc temu

Zdjęcie: Przewodnik prawdziwej pobożności

Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Zobacz imprimatur

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

I. Patrz na Pana Jezusa, przechadzającego się wśród chorych, którzy pragną dotknąć się kraju szaty Jego.

II. Proś o Łaskę, abyś dobrze ocenić umiał wiarę Genezareńczyków.

I. Punkt.

Silna i żywa wiara Genezareńczyków.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Nad ranem znalazł się Pan Jezus wraz z Apostołami w krainie Genezar, gdzie już rozeszła się była wieść o cudownym rozmnożeniu chleba. Ci bowiem, którzy byli naocznymi świadkami tego Cudu, przybyli w nocy, uprzedzając Pana Jezusa i Uczniów. Toteż Genezareńczycy, ludzie poczciwi i prostoduszni, jak tylko dowiedzieli się o przybyciu Pana Jezusa, zbiegli się ze wszystkich stron do Niego z wiarą żywą, poznawszy w Nim, mówi Mateusz Święty, wielkiego Proroka, Przesłańca Bożego i Mesjasza. Wszystkie serca wybiegły na Jego powitanie. Pan Jezus był jako ojciec w pośród dzieci swoich.

ZASTOSOWANIE. Gdyby wiara nasza była żywszą, to i serca nasze wyrywałyby się goręcej do Pana Jezusa, gdy jesteśmy w świątyni; gdy na wezwanie kapłana, Pan Jezus zstępuje na Ołtarz; gdy dla obsypania nas Błogosławieństwami Swymi, wychodzi z Przybytku, ukazuje się nam i mówi: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy pracujecie i jesteście obciążeni, a Ja was ochłodzę” (Mat. XI, 28).

UCZUCIA [**]. Pomnóż wiarę swoją. Poznaj, uwielbiaj, kochaj Pana Boga tak wielkiego, Zbawiciela tak potężnego, tak łaskawego i miłosnego!

POSTANOWIENIE [***]. Zbliżając się do miejsca, gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament, wzbudzę akt żywej Wiary w Obecność Chrystusa Pana i zastanowię się, o jakie Łaski mam Go prosić.

II. Punkt.

Wiara czynna i miłosierna Genezareńczyków.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Wiara przez miłość działa, mówi Apostoł (Gal. V. 6). Przez miłość też objawia się w tych poczciwych Genezareńczykach, którzy pierwsi mieli szczęście poznać Zbawiciela. Pragnąc i drugich zrobić uczestnikami swojego szczęścia, posłali po wszystkiej onej krainie oznajmić przybycie Pana Jezusa, aby chorzy mogli przyjść i wezwać Jego Pomocy. A choćby sami, mówi Ewangelista, poczęli nosić na łożach źle się mających, gdzie usłyszeli, iż był. (por. Mat. XIV, Mar. VI).

ZASTOSOWANIE. Naśladuj miłość bliźniego Genezareńczyków. Czyń, jak oni, okazując także skutecznie miłość ku chorym i cierpiącym. Uczynisz lepiej i więcej, gdy połączysz z miłosierdziem co do ciała miłosierdzie duszy, mające na celu nawrócenie grzeszników. Korzystając z niemocy ciała, daj im poznać ciężką chorobę duszy, zachęcaj ich do wzywania Pomocy Tego, który ich Sam tylko uleczyć może i zapewnić wieczną szczęśliwość. Ileż to nadarza się sposobności do czynienia dobrze! Jakże z nich korzystasz?!

UCZUCIA. Upokórz się przed Panem Bogiem, iż nieczuły jesteś na widok nędzy duchowej bliźniego. Proś o przymnożenie wiary, miłości i gorliwości.

POSTANOWIENIE. Zważ, gdzie, kiedy i jak możesz się stać pożyteczniejszym bliźniemu.

III. Punkt.

Wiara Genezareńczyków pełna czci i ufności.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Wiarę, uległość i zaufanie mieszkańców Genezaru nagrodził Pan Jezus cudownymi, licznymi uzdrowieniami. Ewangelista Marek opowiada, iż gdziekolwiek wszedł Pan Jezus do miasteczek albo do wsi, albo miast (przechodząc do Kafarnaum) kładli niemocnych na ulicach, a prosili Go, aby się dotknęli choć kraju szaty Jego, a ile się Go dotknęło, zdrowymi się stawali (r. VI, 56).

ZASTOSOWANIE. Rozważ nadzwyczajną Dobroć, a osobliwie posłuszność i cierpliwość Zbawiciela; pozwala zbliżać się do Siebie, dotykać szat Swoich, a ściśniony zewsząd tłumem chorych i nieszczęśliwych wszelkiego rodzaju, sprzeczających się między sobą, który się Go pierwszy ma dotknąć, nie skarży się, nie okazuje najmniejszej niechęci, najmniejszej niecierpliwości. Usiłuj kształcić siebie na tym przedziwnym wzorze. Rozważ następnie, iż warunkiem uzdrowienia było tym razem dotknięcie się szaty Pana Jezusa. Tłumacze Pisma Świętego nauczają, iż Pan Jezus chciał przez to dać do zrozumienia, jakie nadzwyczajne Łaski przywiązane są do bezpośredniego i daleko ściślejszego stosunku z Nim w Komunii Świętej, o Której właśnie tego dnia po raz pierwszy miał mówić w synagodze kafarneńskiej.

ROZMOWA DUSZY [****] z Panem Jezusem, Boskim Lekarzem duszy twojej. Przedstaw Mu chorą duszę swoją i proś, aby ją wyleczył itp. — albo ze Św. Juliuszem, Męczennikiem, którego święto dzisiaj się obchodzi.

Zachęcamy do uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 19

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.

[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

Idź do oryginalnego materiału