Żywot Św. Piotra Celestyna, Papieża i Wyznawcy.
Wysłuchaj żywotu:
— Grób znajduje się w Bazylice Santa Maria di Collemaggio w L’Aquili, we Włoszech.
„Bądźcie doskonałymi, jako i Ojciec wasz w Niebiesiech doskonałym jest” (Mat. 5 , 48).
Święty Piotr, który po wyniesieniu swoim do godności papieskiej przybrał imię Celestyna, urodził się roku 1215 w Królestwie Neapolitańskim z ubogich, ale cnotliwych rodziców. Matka jego, widząc w nim zdolności, postarała się, ażeby syn jej mógł poświęcić się wiedzy, w których następnie porobił wielkie postępy. Więcej jednakowoż zdążał ku cnocie i doskonałości chrześcijańskiej. Słuchając wewnętrznego głosu Bożego, który nawoływał go do pokutniczego życia, osiadł w ciasnej jaskini, poświęcając się zupełnie modlitwie, pobożnym rozmyślaniom i wypełnianiu ostrych dzieł pokutniczych. Sława jego pobożnego życia gwałtownie się rozeszła, chociaż nie życzył sobie wcale rozgłosu. Ludzie wszystkich stanów przybywali do niego, ażeby zasięgnąć z ust jego zbawiennych rad. Aby móc się stać użytecznym dla innych, dał się w końcu nakłonić do przyjęcia święceń kapłańskich i przybył w tymże celu do Rzymu. Po otrzymanym wyświęceniu, usunął się w samotne góry Morone. ale gdy i tutaj nie zaznał spokoju przed napływającym ludem, udał się wraz z dwoma uczniami w głębszą i dzikszą pustynię, wypełniając jeszcze ostrzejszą pokutę i naśladując Św. Jana Chrzciciela. Modlitwy, post i umartwienie były jego codziennym zatrudnieniem. Jego ćwiczenia pokutne były nadzwyczaj ostre; nie jadał nigdy mięsa, pościł nieprzerwanie przez cały tydzień i tylko w niedzielę pozwolił sobie na zupełne pożywienie. Nosił surową szatę pokutną i spał na gołej ziemi, mając kamień za poduszkę. Przykład jego zachęcił wielu, którzy się jego kierownictwu poddali. Tak utworzyło się Zgromadzenie Pokutników, których później zjednoczył w klasztorze wedle pierwotnej Reguły Św. Benedykta, w którym modlitwą i umartwieniem służyli za przykład wszystkim Chrześcijanom, a pracą rąk swoich użyźniali opustoszałą ziemię. Tym dał początek „Kongregacji Celestynów”. — Gdy kardynałowie Kościoła Rzymskiego zgromadzili się w celu oboru nowego Papieża, postanowili jednogłośnie obrać Św. Piotra. Zasmucony tym do głębi, oznajmił wśród obfitych łez, iż nie czuje się zdolnym i godnym do przyjęcia tak świętego urzędu, chcąc się choćby ratować ucieczką przed przyjęciem tejże godności. ale zatrzymano go, a nie mogąc się już dłużej opierać, dał się koronować i przyjął imię Celestyna V-go. Rządził Kościołem tylko przez krótki czas, a wyrzekłszy się w swej świętej pokorze papieskiej godności, usunął się znowu do ukochanej samotności, gdzie spędził w najostrzejszej pokucie ostatnie dni życia swego, aż do śmierci, która zabrała go po zasłużoną nagrodę do Chwały Niebieskiej w roku 1296-ym.
Nauka moralna.
1)Każdy winien w swoim stanie dążyć do doskonałości. o ile żyjesz w świecie, to zważaj również na Przykazania Boże i Kościelne; powstrzymuj się od każdego ciężkiego grzechu i bądź pilnym we wypełnianiu dobrych uczynków! A przez to zaskarbisz sobie wieczne zbawienie.
2) Kto chce być doskonałym i czuje się przez Boga powołanym do tego, ten musi nie tylko zważać na Przykazania Boże, ale słuchać także rad ewangelicznych dobrowolnego ubóstwa, wiecznej czystości i ciągłego posłuszeństwa pod kierownictwem duchownego przełożonego. Przez to odrywamy się najwięcej od świata, a łączymy się tym ściślej z Bogiem.
3)Chociaż nie wszyscy mają to powołanie, ażeby na drodze prawdziwego wypełniania rad ewangelicznych dojść do doskonałości, to jednakowoż powinniśmy wszyscy starać się według możności naśladować ducha tych rad ewangelicznych; abyśmy mogli przez to osiągnąć doskonałość duchową i kiedyś posiadać szczęście oglądania Oblicza Bożego na wieki.
Modlitwa.
O Boże, Któryś Św. Piotra Celestyna wyniósł do godności papieskiej i nauczył go wybrać pokorę w miejsce zaszczytu, użycz i nam łaski, ażebyśmy za przykładem jego wzgardzili wszystkim co ziemskie i mogli szczęśliwie dojść do otrzymania swej wiecznej nagrody, którąś przeznaczył dla pokornych; za pośrednictwem Jezusa Chrystusa Pana naszego. Amen.
|
∗ ∗ ∗ |
Oprócz tego obchodzi Kościół Święty pamiątkę następujących Świętych Pańskich, zamieszczonych w Rzymskim Martyrologium:
Dnia 19-go maja w Rzymie uroczystość Św. Piotra z Morono, który jako pustelnik został obrany Papieżem i jest znany pod nazwą Celestyna V; później jednakże wysoką tę godność złożył i dalej prowadził swe bogobojne życie w samotności. aż bogaty w cnoty i odznaczony cudami zaszedł do swej Ojczyzny Niebieskiej. — W Rzymie uroczystość Św. Pudencjany, Dziewicy, która po wielu udręczeniach nareszcie weszła do Chwały Wiecznej; z największa gorliwością starała się o pochowanie wielu Świętych Męczenników, a z miłości dla Chrystusa swój majątek rozdała ubogim. — Tamże pamiątka Św. Pudensa, ojca Św. Pudencjany, Senatora; ochrzcił go Św. Piotr, Apostoł, a białą sukienkę wtenczas otrzymaną, potrafił zachować czystą i niesplamioną aż do końca życia swego. — W Rzymie przy Via Appia męczeństwo Świętych Kalocerusa i Parteniusza. Kalocerus był pierwszym podkomorzym małżonki cesarza Decjusza; Parteniusz był także urzędnikiem dworskim. Oboje zostali na rozkaz Decjusza ścięci, gdyż bożkom ofiary złożyć nie chcieli. — W Nikomedii śmierć męczeńska Św. Filotera, syna prokonsula Pacyanusa; po wielu męczarniach doczekał się korony zwycięstwa pod Dioklecjanem. — Tamże uroczystość pamiątkowa 6 Dziewic, między którymi odznaczyła się Cyrjaka; wyrzucała ona Dioklecjanowi jego bezbożność; za to posiekano jej ciało w najokropniejszy sposób i wrzucono w ogień. — W Canterbury uroczystość Św. Dunstanusa. Biskupa. — W Bretanii pamiątka Św. Iwona, Kapłana i Wyznawcy; jako adwokat z miłości dla Chrystusa zajmował się przede wszystkim sierotami, wdowami i biednymi.
Źródło: Żywoty Świętych w dziennych czytaniach i rozmyślaniach ks. O. Grozesa, 1908r.
