18 Maja
Żywot Św. Eryka, króla szwedzkiego, Męczennika.
(Żył około Roku Pańskiego 1151.)
— Grób znajduje się w Katedrze w Uppsali. Jego szczątki zostały tam przeniesione około 1220 roku i pozostają w katedrze pomimo reformacji, która odrzuciła kult Świętych.
Z najznakomitszej rodziny szwedzkiej pochodził Św. Eryk (Henryk), syn Jaduara. W młodości przyswoił sobie głęboką naukę i podstawy niezwykłej doskonałości chrześcijańskiej. W męskim wieku pojął za żonę Krystynę, córkę Ingona IV., króla Szwecji. Dla swych przymiotów został powołany po śmierci króla Smerchera II. na władcę.
Przepych królewski nie zmienił w nim miłości cnoty. Postami i umartwieniami utwierdzał się w doskonałości; modlitwa i rozmyślanie najmilszymi były rozrywkami wśród uciążliwych nieraz zajęć krajowych. Dla poddanych był prawdziwym ojcem; poniżał się wprost na sługę swego ludu. Sprawy wszelkie załatwiał z najściślejszą sprawiedliwością; bronił uciśnionych, chętnie przyjmował słuszne skargi i starał im się wedle sił zaradzić. Osobiście odwiedzał chorych i wspierał hojnie biednych. Część danin darował ludowi, zadowolony swymi dochodami. Uporządkował prawa ludu przez zestawienie przepisów, które miały być w kraju miarodawcze.
Starając się całość powierzonego mu państwa musiał pomimo swego pokojowego usposobienia schwycić za broń przeciw Finlandczykom, którzy często napadami Szwecją niepokoili; pobił ich w krwawej bitwie, ale widok pola trupami zasłanego poruszył go do łez. Podbicie Finlandii łączy się z zaprowadzeniem Chrześcijaństwa w tym kraju. Z woli Eryka głosił tam Wiarę Chrystusową Święty Henryk, biskup z Upsala.
Nie mniej starał się Eryk o powiększenie wpływów Kościoła Świętego wśród Szwedów; duchowieństwo obdarzał swobodami; kraj zdobił licznymi świątyniami; starożytny kościół w Upsali upiększył i odnowił prawdziwie po królewsku.
Ścisłe przestrzeganie sprawiedliwości wywołało niezadowolenie wśród magnatów szwedzkich; spiskowcy postanowili usunąć lub zgładzić nienawistnego monarchę. Na ich czele stanął królewicz duński, imieniem Magnus, który dążył do korony kraju sąsiedniego. Wiadomość o wybuchu sprzysiężenia doszła Eryka podczas Mszy Świętej, na której był obecny w Upsala w dzień Wniebowstąpienia Pańskiego. Spokojny pozostał aż do końca niekrwawej ofiary, po czym wystąpił śmiało naprzeciw zbuntowanym magnatom. Rzucili się na niego, sponiewierali go, w końcu śmierć mu zadali z nienawiści do religii chrześcijańskiej. Męczeństwo Św. Eryka przypada na 18. maja r. 1151. Ciało złożono w Upsala; grób zajaśniał z Woli Bożej licznymi cudami.
W całym kraju czczono powszechnie Św. Eryka jako Patrona, a trwało to aż do czasu, dopóki w Szwecji w XVI wieku nie nastała herezja luterska.
Katedra w Uppsali. Grób Św. Eryka, króla Szwedzkiego
Nauka moralna.
Święty król, Eryk, nie wyruszył do boju, dopóki nie wysłuchał Mszy Świętej. Chciał pokrzepić się modlitwą i oczyścić swe sumienie. Dbaj i ty o to pilnie, byś zawsze miał czyste, spokojne sumienie, bo nie wiesz dnia ani godziny. Zważ na słowa Św. Augustyna: „Niech się dzieje, co chce, byle tylko sumienie me nie było mym oskarżycielem przed Trybunałem Boga“.
Modlitwa.
Boże, Któryś Św. króla i Męczennika, Eryka, obdarzył palmą zwycięstwa i koroną chwały niebieskiej, spraw, prosimy, przez jego zasługi i przyczynę, abyśmy przezwyciężali wszelkie przeszkody na drodze do zbawienia i koronę Chwały Wiecznej zdobyć sobie mogli. Amen.
Źródło: Żywoty Świętych Pańskich, oprac. Ks. Władysława Hozakowskiego 1907r.; Skarbiec Świętych Pańskich 1910r.
