🔉16 SIERPNIA. ROZMYŚLANIE. Cudowne rozmnożenie chleba.

salveregina.pl 1 miesiąc temu

Zdjęcie: Przewodnik prawdziwej pobożności

Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Zobacz imprimatur

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

I. Przedstawię sobie Apostołów, rozdających ludowi chleb cudownie rozmnożony.

II. Będę prosił Pana Jezusa o coraz większą miłość i ufność w Panu Bogu.

I. Punkt.

Przyczyna Cudu.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Miejsce puste, na które Zbawiciel zawiódł Apostołów, aby odpoczęli po pracy, nie mogło Go zabezpieczyć od pobożnego natręctwa ludu. Ujrzał się niedługo otoczony wielką rzeszą, która chciwie pragnęła Jego Nauki. Powodowany gorliwością wszedł na górę i usiadłszy, powiadał im, jak mówi Łukasz Święty, o Królestwie Bożym. Czas upływał, dzień już chylił się ku zachodowi, ale rzesze nie myślały o odejściu, z wytężeniem słuchały Nauk Pana Jezusa! Apostołowie zaniepokojeni przystąpili do Niego, mówiąc: „Puste jest miejsce, a godzina już minęła: rozpuść rzesze, aby odszedłszy, kupili sobie żywności. A Jezus im rzekł: Nie potrzeba im iść, dajcie im wy jeść“ (Mat. XIV). Zbawiciel dał im przez to do zrozumienia, iż się posłuży nimi pomimo małej ich wiary, aby wielki Cud uczynić.

ZASTOSOWANIE. Za przykładem tego pobożnego ludu, czy też szukamy przede wszystkim, jak nakazuje Zbawiciel, Królestwa Bożego i sprawiedliwości Jego? Czy nie powinniśmy sobie przeciwnie wyrzucać, iż daleko więcej staramy się o potrzeby życia, o zdrowie, o wygody, jak o Chwałę Bożą, jak o środki postępowania w cnotach i świątobliwości? Bardzo wielu Chrześcijan, niestety! może zrobić sobie ten ciężki zarzut. Stąd ich obojętność w uciekaniu się do Pana Boga i brak ufności w Opatrzność, gdy środki ludzkie zawiodą. Czy nie spostrzegłeś tego, nie tylko w drugich, ale i we własnym postępowaniu swoim?

UCZUCIA [**]. — Wyznanie. — Zawstydzenie. — Żal. — Akt wiary i ufności.

POSTANOWIENIE [***]. Szukajmy przede wszystkim Królestwa Bożego i Sprawiedliwości, i bądźmy przekonani, iż wszystko pozostałe, wszystkie potrzeby życia, będą nam dane. Pan Jezus tak nam przyobiecał, zresztą niezliczone Cuda potwierdziły tę Jego Obietnicę.

II. Punkt.

Spełnienie Cudu.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Oto jak ten Cud opisuje Ewangelia Święta: „Jezus rzekł do Filipa: Skąd kupimy chleba, żeby ci jedli? A mówił, to kusząc go (próbując jego wiary). Odpowiedział Mu Filip: Za dwieście groszy chleba nie dosyć im będzie, żeby każdy mało co wziął! A było mężów około pięć tysięcy… oprócz niewiast i dziatek. Wtedy rzekł Andrzej, brat Szymona Piotra: Jest tu jedno pacholę, co ma pięcioro chleba jęczmiennego i dwie ryby; ale co to jest na tak wielu? A On im rzekł: Przynieście mi je tu. I rozkazał im posadzić wszystkich gromadami… po stu i po pięćdziesiąt. A wziąwszy pięcioro chleba i dwie ryby, wejrzawszy w Niebo, a dzięki uczyniwszy, błogosławił i łamał chleb i rozdawał Uczniom Swoim, aby kładli przed rzeszą. I jedli wszyscy i najedli się. I zebrali, co zbywało ułomków, dwanaście koszów pełnych” (Mat. XIV, Jan i Mar. VI, Łuk. IX).

ZASTOSOWANIE. Dziesięć tysięcy ludzi nakarmić pięciu chlebami i dwiema rybami, jakiż to wspaniały Cud! Czemuż nie mogę być świadkiem, mówisz, podobnego Cudu. Ależ ten Cud, jako zauważył Św. Augustyn (w kazaniu 24 na Ewangelię Św. Jana), odnawia się co roku przed oczami twoimi, gdy kilkoma ziarnami rzuconymi w ziemię, Pan Bóg żywi miliony stworzeń.

UCZUCIA. Podziwiaj, uwielbiaj, wychwalaj Potęgę i Dobroć Niebieskiego Ojca.

POSTANOWIENIE. Przed jedzeniem, za przykładem Pana Jezusa, podniosę myśl i serce ku Temu, od którego mam codzienne pożywienie i będę Go prosił, aby je raczył pobłogosławić. Po jedzeniu dzięki uczynię z głębi serca.

III. Punkt.

Wrażenie wywołane tym Cudem.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Jakie wrażenie uczynił Cud podobny na zgromadzone tam rzesze, łatwo sobie wyobrazić. Wszyscy jednogłośnie zawołali, mówi Jan Święty: „Ten jest prawdziwie Prorok, który miał przyjść na świat i utwierdzeni w wierze, podwoili miłość i zaufanie ku Osobie Boskiego Zbawiciela. Tedy Jezus, mówi dalej Ewangelista, poznawszy, iż mieli przyjść, aby Go porwali i uczynili królem, uciekł zasię Sam Jeden na górę” (R. VI).

ZASTOSOWANIE. Gdy odwiedzamy Pana Jezusa Obecnego na Ołtarzach naszych, a osobliwie, gdy Go przyjmujemy w Komunii Świętej, której rozmnożenie chleba było tylko figurą, naśladujmy tę rzeszę pobożną, wzbudzając w sercu tak miłe Panu Jezusowi uczucia wiary, miłości, zaufania i wdzięczności.

ROZMOWA DUSZY [****] z Panem Jezusem, Panem i wzorem naszym.

Zachęcamy do:

uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 16
uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Świętego Joachima: Nabożeństwo ku czci Św. Joachima, Ojca NMP.
uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Świętego Rocha, Patrona od zarazy morowej: Nabożeństwo ku czci Św. Rocha, Patrona od zarazy morowej.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.

[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

Idź do oryginalnego materiału