Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM II
(od 1 lipca do 31 grudnia)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
I. Wystaw sobie, iż jesteś w świątyni wśród rzeszy, słuchającej Nauk Pana Jezusa.
II. Proś o Łaskę, byś nigdy nie był głuchym na Słowo Boże.
I. Punkt.
Pan Jezus wzywa do Siebie tych, którzy pragną sprawiedliwości.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Pan Jezus wszedł po raz drugi do świątyni w ostatni dzień święta, obchodzony najuroczyściej, w tym bowiem dniu żydzi, według zwyczaju pili wodę z Siloe i skrapiali nią ołtarze, prosząc o urodzaje ziemne. Korzystając z nadzwyczajnego napływu ludu, Pan Jezus rozpoczął Swe Boskie Nauki stosować do obrzędów uroczystości. Stał Jezus, mówi Jan Święty, i wołał mówiąc: jeżeli kto pragnie, niech do Mnie przyjdzie, a pije. jeżeli kto pragnie prawdy i sprawiedliwości, która daje nadnaturalne życie duszy i obfitość świętych uczynków, niech przyjdzie do mnie, niech wierzy we Mnie, a nasycony będzie; jako mówi Pismo, rzeki wody żywej popłyną z żywota jego (Jan VII).
ZASTOSOWANIE. Za przykładem Boskiego Miłosierdzia, chciej korzystać z każdej sposobności przywiedzenia do cnoty i pobożności tych, z którymi przestajesz. Jedno zbożne słowo, powiedziane w stosownej chwili, może dokazać wiele dobrego! A nie zabraknie ci słów, o ile masz Miłość Bożą w sercu; popłyną z niej, jako płynie woda ze źródła swojego.
UCZUCIA [**]. Proś Pana Jezusa, aby raczył zapalić twe serce Miłością Swoją i żebyś mógł udzielić tej miłości drugim.
POSTANOWIENIE [***]. Módl się często do Najsłodszego Serca Pana Jezusowego o dar pozyskiwania serc ludzkich dla Pana Boga.
II. Punkt.
Pan Jezus słodkością Mowy Swojej rozbraja tych, którzy Go przyszli pojmać.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Książęta i najwyżsi kapłani postanowili pojmać Pana Jezusa i kazać Go przyprowadzić, jeśliby jeszcze nauczał w świątyni. W tym celu wysłali wielu ze sług swoich. Ale ci zachwyceni i ujęci Nauką Zbawiciela, nie mieli odwagi pojmać Go; ani się Nań żaden ręką nie targnął. Przyszli tedy słudzy do najwyższych kapłanów i faryzeuszów. A oni im rzekli: czemuście Go wy nie przywiedli? Odpowiedzieli słudzy: Nigdy tak żaden człowiek nie mówił, jako ten (Ibid.)
ZASTOSOWANIE. Wiedział dobrze Zbawiciel, iż w świątyni czekają nań, aby go pojmać i do więzienia wtrącić, jednak nie wahał się wejść do niej, albowiem powoływał go tam obowiązek miłości i gorliwości. Naśladuj to męstwo i tę stanowczość. Bądź wierny i niezłomny w dopełnieniu obowiązków Chrześcijanina Katolika, chociażbyś się miał narazić na wzgardę, pośmiewisko i prześladowania bezbożnych. Rozważ następnie, iż się Nań żaden ręką nie targnął, bo czas Jego jeszcze nie przyszedł (Ibid.), tj. dzień, w którym chciał za nas ponieść śmierć krzyżową z rąk nieprzyjaciół. Stąd słusznie wnieść powinieneś, iż nieprzyjaciele i prześladowcy twoi tylko wtedy mogą cię dosięgnąć, kiedy Pan Bóg chce i w sposób, jaki Pan Bóg chce.
UCZUCIA. Módl się o żywą wiarę w Opatrzność Bożą, czuwającą nad nami i o Łaskę zgadzania się zawsze z Jej Rozporządzeniami.
POSTANOWIENIE. Wzgardź wszelką trwogą ludzką, gdy idzie o spełnienie obowiązku.
III. Punkt.
Nikodem faryzeusz broni Pana Jezusa.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Faryzeusze i najwyżsi kapłani rozgniewani, iż ich zabiegi i starania zostały zniweczone, zgromadzili się wieczorem, aby obmyśleć nowe środki pochwycenia Chrystusa Pana. Jednakże znalazł się między nimi jeden, który bronił Jego sprawy; był to Nikodem, ten sam, który w pierwszym roku publicznych Nauk Pana Jezusa, przyszedł do niego w nocy na rozmowę. Otóż Ten rzekł do nich: Azali zakon nasz sądzi człowieka: jeśliby pierwej nie usłyszał od niego i zrozumiał co czyni? Na to rozumne odwołanie się do pierwszych zasad sprawiedliwości, zamiast wejrzeć w siebie, rzucają mu w oczy obelgę: Aboś i ty jest Galilejczyk? Badaj Pismo, a zobacz, iż w Galilei prorok nie powstaje. I wrócili się każdy do domu swojego (Ibid.)
ZASTOSOWANIE. Każdy z nas oburza się na tych ludzi namiętnością zaślepionych, ależ niestety! jeżeli przysądzamy, jeżeli ganimy, jeżeli potępiamy bliźniego, nie starając się poznać pobudek jego działania, czyliż nie naśladujemy owych niegodziwych sędziów?
ROZMOWA DUSZY [****] z Najświętszą Maryą Panną, Której dzisiaj wzywamy Najświętszego Imienia, jako w ostatni dzień oktawy Jej Narodzenia.
Zachęcamy do uczczenia:
- Krzyża Świętego w miesiącu Wrześniu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Krzyża Świętego – dzień 15
- Bł. Bronisławy w miesiącu Wrześniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Bł. Bronisławy – dzień 15
- Najświętszej Maryi Panny, Siedmiu Jej Boleści w dniu Jej święta: Nabożeństwo ku czci NMP Matki Bolesnej.
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2024
%20kopia.jpg)
