🔉15 SIERPNIA. WNIEBOWZIĘCIE NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY. ROZMYŚLANIA. CHLEB POWSZEDNI

Zdjęcie: różaniec krzyż

Rozmyślanie pierwsze.

Dogmat Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny uczy:

I. Dziewicze Ciało Maryi nie uległo zepsuciu,

II. ale zostało wzięte wraz z Duszą do Nieba.

„Ukazał się znak wielki: Niewiasta odziana w słońce” — (Ks. Ap. 12, 1).

I. — Dzisiaj cieszymy się pewnością posiadanej Prawdy, iż Najświętsza Marya Panna została z Ciałem wzięta do Nieba. Od dawien dawna, zanim jeszcze został ogłoszony ten dogmat, takie było powszechne przeświadczenie w Kościele Świętym. Myśl ludzka i zdrowe uczucia zawsze wzdrygały się przed przypuszczeniem, iżby Niepokalane Ciało Maryi, z Którego Syn Boży przyjął Ciało, mogło podzielić smutny los innych ciał ludzkich grzebanych w ziemi i wydanych na rozpad. Tak rozumowali prawie wszyscy uczeni katoliccy, tak myśleli i czuli Doktorzy i Ojcowie Kościoła. Św. Jan Damasceński tak przemawiał:

„Należało, aby Ta, Która przy zrodzeniu zachowała nienaruszone Dziewictwo, zachowała też po śmierci Swe Ciało bez wszelkiego skażenia. Należało, aby Ta, Która Stwórcę nosiła w Swym Łonie jako Dziecię, przebywała w Bożym Domu. Należało, aby Oblubienica, Którą zaślubił Ojciec Niebieski, zamieszkiwała w Oblubieńczym Przybytku Niebieskim. Należało, aby Ta, Która wpatrywała się w Syna Swego na Krzyżu i doznała w Sercu miecza Boleści, Którego uniknęła po porodzeniu, wpatrywała się w Niego siedzącego po Prawicy Ojca. Należało, aby Matka posiadała to, co należy do Syna i aby wszystkie stworzenia czciły Ją jako Matkę Boga, oraz służebnicę Pańską”.

Jeśli popatrzymy z wyżyn dzisiejszego święta na Popielec i na Wielki Piątek, jakiejże pociechy doznać możemy. Jedne prawdy i święta mówią nam o skażeniu dusz naszych grzechem i o wynikłej stąd całej nędzy ciała ludzkiego, które musi ulec śmierci, stać się pastwą robaków i rozpaść się w proch. Ale to samo ciało oczyszczone, uświęcone przez Łaskę otrzymuje we Wniebowzięciu Bogarodzicy nadzieję, iż kiedyś wyzwoli się z tego poniżenia i Pan Bóg przyodzieje je na powrót pięknem i ozdobi Chwałą.

II. — Ciało Maryi zaniesione w orszaku Chórów Anielskich do Nieba wzięło udział w chwale i uwielbieniu Jej Duszy. Moc Boża udzieliła mu nieśmiertelności, niecierpiętliwości, jasności, przenikliwości i chyżości. Pan Jezus okazał wówczas wobec Najświętszej Panny Maryi całą Swoją Synowską czułość. On, Który rozkazał dzieciom czcić swoich rodziców, opiekować się nimi, miłować ich, Sam wypełnił wpierw jak najdoskonalej względem Swej Matki ten obowiązek. On, Który ma kiedyś wskrzesić członki Swego Ciała Mistycznego, pospieszył się, by uprzedzić w stosunku do Swej Matki dzień powszechnego zmartwychwstania i uwielbienia ciał.

Istniało jeszcze wiele szczegółowych powodów, dla których Pan Jezus uwielbił z Ciałem i Duszą Swoją Matkę. Jak Ewa była wspólniczką grzechu Adama i upadku jego, tak Marya była towarzyszką zbawczego Dzieła Pana Jezusa. Walcząc przy Boku Jego przeciw piekielnemu wrogowi, zasłużyła sobie na udział w zwycięstwie i triumfie Pana Jezusa. „Dlatego to — pisze papież Pius XII — jak chwalebne Zmartwychwstanie Chrystusa Pana było istotną częścią i ostatecznym tego zwycięstwa znakiem, tak też i wspólna walka Świętej Dziewicy razem z Jej Synem winna też zakończyć się uchwalebnieniem Jej Dziewiczego Ciała, powiada bowiem Apostoł: „Gdy to co śmiertelne przyoblecze się w nieśmiertelność, wtedy wypełni się słowo, które jest napisane: pochłonęło śmierć zwycięstwo” (1 Kor 15, 54).

Modlitwa.

Bądź uwielbiony po wszystkie wieki, najlepszy Boże, iż raczyłeś Niepokalanej Maryi udzielić przywileju chwalebnego Wniebowzięcia, a nas zaszczyciłeś objawieniem tej pięknej Prawdy, aby nam była pociechą, chlubą i zachętą do walki z grzechem i czartem, który usiłuje zapanować w naszych ciałach, przeznaczonych do podobnej Chwały. Amen.

Rozmyślanie drugie.

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny dniem radości

I. dla Nieba,

II. dla ziemi.

„Głos wesela i zbawienia w przybytkach sprawiedliwych” — (Ps 118/117/, 15).

I. — Gdy Dawid wprowadzał Arkę Przymierza na górę Syjon, wśród ludu panowała niewymowna radość, a sam król grał i tańczył przed Arką. Jeszcze większa euforia panowała w Niebie, gdy wstępowała triumfalnie w Jego Przybytki Najświętsza Panna Marya. W planach Przeznaczenia Marya była połączona tajemnym węzłem z Panem naszym Jezusem Chrystusem w tej samej Odwiecznej Myśli Bożej. Dzisiaj myśl ta znalazła pełne urzeczywistnienie. Aniołowie i Święci zobaczyli i poznali tę Myśl Bożą i otrzymali jeszcze jeden wielki powód do uwielbiania Pana Boga.

Aniołowie otrzymali w Maryi Swą Królowę, piękniejszą tysiąckroć od swego księcia. Przyjęli Ją z największym weselem, oświadczyli się Jej poddanymi i złożyli hołd. Odtąd gotowi będą do wszelkich usług, jakich od nich zażąda.

Szczególną wdzięczność okazali Jej Święci, tak Starego jak i Nowego Przymierza. Wszyscy złożyli Jej podziękowanie za to, co dla nich uczyniła i co wycierpiała. Dając im bowiem Zbawcę wyzwoliła ich z otchłani i otwarła Niebo. Przez Jej Syna Jezusa odzyskali utracone w Raju życie nadprzyrodzone i dziecięctwo Boże. Wielu z Nich widziało Ją w niejasnych objawieniach, przepowiadało o Niej tajemniczymi słowami, a wszyscy za Nią tęsknili jako za Matką Emanuela. A oto teraz Ją widzą, podziwiają Jej Przywileje, pełnię Łaski, Chwałę, Potęgę i Miłosierdzie: „Któraż to jest, Która idzie jak zorza powstająca, piękna jak księżyc, wybrana jak słońce, potężna jak wojska uszykowane!” (Pieśń 6, 9).

II. — Dzień Wniebowzięcia jest również dniem euforii dla ziemi. „Dziś Marya Dziewica została wzięta do Nieba – śpiewa Kościół Święty w Liturgii i wzywa: Radujcie się, gdyż z Chrystusem króluje na wieki!”

We Wniebowzięciu widzimy jako dzieci Maryi Chwałę i Potęgę Swej Matki. Na myśl, iż Matka nasza w Niebie, na najwyższym Tronie obok Chrystusa Pana, podnosi się nasze serce, rosną nasze nadzieje, twarz pogodnieje, nabieramy nowej, wielkiej otuchy i chęci do życia i walki. jeżeli tam jest nasza Matka, wtedy i my tam jesteśmy wezwani i przy Jej Pomocy tam się dostaniemy po trudach tej ziemi. Jej pamięć i troska o nas musi być bardzo skuteczna, skoro znajduje się przy Boku Chrystusa Pana. Teraz Jej rola Pośrednictwa wydawać będzie stale owoce. Słowa, które wypowiada za nami do Chrystusa Pana, są dla Niego jakby rozkazami. Takiej Matki nie może nie wysłuchać taki Syn. „Co Bóg może rozkazem, Ty prośbą możesz Dziewico” – wyznaje Kościół Święty.

Z wyniesienia Maryi z Duszą i Ciałem do Wiekuistej Chwały, radują się wszyscy wierni także dlatego, iż Chwała Maryi jest po części także chwałą Jej dzieci. Jej Wniebowzięcie jest zapowiedzią i zapoczątkowaniem zmartwychwstania w przyszłości wszystkich wybranych. Po Panu naszym Jezusie Chrystusie, Który pierwszy wyniósł naturę ludzką do Niebieskiej Chwały, Marya stanowi nowy węzeł łączący nas z Niebem. Stanowi Ona dla nas jeszcze jeden znak zapowiadający świętsze, piękniejsze i szczęśliwsze życie po tej ziemskiej pielgrzymce.

Modlitwa.

O Maryo, słodka moja Matko, pozdrawiam Cię dzisiaj ze wszystkimi mieszkańcami Nieba, którzy otaczają Twój Tron Chwały i radują się niezmiernie, iż jako Matka nasza wyniesiona jesteś na Królowę Nieba i ziemi, obdarzona wielką Chwałą, Szczęściem i Potęgą. O Matko Zbawienia, Która znalazłaś Łaskę i porodziłaś Życie, spraw, abyśmy przez Ciebie znaleźli przystęp do Twego Syna, Który by nas przyjął przez Ciebie, jako przez Ciebie nam się oddał. Amen.

Rozmyślanie trzecie.

Ukoronowanie Maryi.

I. Jej korona.

II. Jej królowanie.

„Na głowie Jej korona z gwiazd dwunastu” — (Ks. Ap. 12, 1).

I. — Jak Marya przewyższa wszystkich Łaską, tak też przewyższa ich i Chwałą. Toteż w dniu Wniebowzięcia oddał Jej Chrystus Pan władzę nad Niebem i ziemią. Gdy Józef egipski wyprowadzony z więzienia wyjaśnił faraonowi jego tajemniczy sen i podał mu sposób uratowania kraju od głodu, wówczas faraon oddał mu w zarząd wszystką krainę egipską, zachowując sobie tylko pierwszeństwo i tron. Zdając mu tak wielką władzę wyrzekł przy tym słowa: ,,Bez twego rozkazania nie podniesie nikt ręki ani nogi we wszystkiej ziemi egipskiej” (Ks. Rodz. 41, 44).

Podobnie postąpił Pan Jezus. Koronę i Berło Miłosierdzia oddał Maryi, a Sobie jakby zachował tylko Sprawiedliwość. Odtąd nie będzie nikogo na ziemi i Niebie, kto by nie podlegał wpływowi Maryi. Żadne dobro w porządku Łaski czy Chwały, którego nam udziela Chrystus Pan, nie dostaje się nam inaczej w udziale jak przez Jej Pośrednictwo. Każde skłonienie się naszej woli i serca ku dobremu jest wynikiem Jej rzeczywistego w tym przyczynienia się. Ona została rzeczywiście Panią i Królową serc wszystkich ludzi.

O Maryo, raduję się z Twego wywyższenia i przyozdobienia Cię najwspanialszą koroną Chwały, dzięki której stoisz ponad wszelkim stworzeniem, a wszystko zostaje poddane Służbie Twojej. Skoro Syn Twój uwieńczył Cię koroną miłosierdzia i współczucia, przeto oddaję się dzisiaj Tobie i ja z całą ufnością, wierząc, iż o mnie nie zapomnisz.

II. — Królowanie Maryi jest udziałem w królowaniu Jej Syna i z Niego czerpie Swą Moc. Posiada zatem podobne Przymioty co Panowanie Chrystusa Pana. Królowanie Maryi jest królowaniem miłości i pokoju, wreszcie jest królestwem wiecznym, nieprzemijającym.

Marya zdeptawszy według zapowiedzi w Raju głowę węża kusiciela, co uwodził ludzi od początku świata, zwyciężyła piekło, poskromiła jego napaści, a zjednała sobie całą ludzkość. choćby Aniołowie podlegają Jej Panowaniu, gdyż zrodziła ich Pana i Stwórcę. Można przeto powiedzieć, iż na Imię Maryi „zgina się kolano wszelkich istot w Niebie, na ziemi i w podziemiach” (Flp 2, 10).

Panowanie Maryi jest panowaniem miłości i pokoju. Nie do tego zmierza, aby odbierać dobra od swych poddanych i gromadzić je dla swego przepychu, jak to czynią władcy ziemscy, ale o jednym tylko myśli, mianowicie, jak nas ubogacić Skarbami Niebieskimi. Przeciwdziałając wpływom szatana, walcząc z grzechem zaprowadza w nas Pokój i Miłość Pana Boga.

Wreszcie panowanie Maryi jest panowaniem wiecznym, które nigdy nie będzie mieć końca. Jeszcze w Niebie Chwała, którą cieszyć się będą wybrani, spływać na nich będzie przez Maryę. Będziemy Ją czcili i miłowali przez całą wieczność. Służmy więc wiernie za życia naszej Niebieskiej Królowej, abyśmy dostąpili Chwały uwielbienia wespół z Nią Pana Boga, a jak Ona pragnie, współkrólowania z Nią w Niebie.

Modlitwa.

„Wszechmogący, Wieczny Boże, Który Niepokalaną Dziewicę Maryę, Matkę Syna Twego, wziąłeś wraz z Ciałem i Duszą do Niebieskiej Chwały, spraw, prosimy Cię, abyśmy zwróceni stale ku rzeczom niebieskim zasłużyli sobie stać się uczestnikami Jej Chwały. Amen”. (Kolekta Mszy na urocz. Wniebowzięcia)

Zachęcamy do:

1. uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 15
2. Katolickiej Nauki na uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
3. Śmierć, pogrzeb i Wniebowzięcie Najświętszej Panny – na podstawie wizji ANNY KATARZYNY EMMERICH
4. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Wniebowziętej: Nabożeństwo na uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.