🔉13 LISTOPADA. Rozmyślanie. Św. Stanisław Kostka.

Rozmyślanie nad życiem Świętego Stanisława Kostki: Święty Stanisław Kostka jest doskonałym przykładem młodzieńca, który całkowicie oddał swoje życie Panu Bogu. Jego niezłomna Wiara, pokora i duchowa siła inspirują nas do głębokiej refleksji nad własnym powołaniem i relacją z Chrystusem. Zachęcamy do medytacji nad życiem tego Świętego, aby umocnić swoją Wiarę, pogłębić duchowość i znaleźć natchnienie do codziennego dążenia do świętości.

Wysłuchaj rozmyślania:

Rozmyślanie.

„Stawszy się za czas krótki doskonałym, przeżył czasów wiele” — (Ks. Mądr. 4, 13).

PRZYGOTOWANIE. — Dobroć Boża, która dała tyle wzorów doskonałości dla wszystkich stanu, dała go też młodym nowicjuszom zakonnym w osobie Św. Stanisława Kostki. Jego cnotą charakterystyczną była żarliwa miłość Pana Boga, której towarzyszyło serdeczne nabożeństwo do Przenajświętszego Sakramentu i Najświętszej Maryi Panny. Dołóż wszelkich starań do naśladowania tego Świętego Młodzieńca w jego cnotach i pamiętaj, iż jeżeli nowicjusz nie ma szczególniejszego nabożeństwa do Matki Bożej, z trudnością osiągnie wytrwanie.

I. — Dobroć Boża, która dała tyle wzorów doskonałości dla wszystkich stanu, dostępnego dla Chrześcijanina, zechciała go też dać młodym nowicjuszom zakonnym w osobie Św. Stanisława Kostki. — Rozpoczął swe życie w Zakonie, jak zwykle wszyscy je rozpoczynają; natrafił na trudności i prześladowania ze strony krewnych, którzy, gdy idzie o powołanie, są, jak powiedział Pan Jezus, największymi nieprzyjaciółmi człowieka. „Nieprzyjaciele człowieka domownicy jego” (Mt 10, 36). — Aby pokonać te trudności, choć młodzieniaszek, uciekł od swoich i w szacie pielgrzyma, wszystkiego pozbawiony, przebył pieszo daleką drogę.

Stanąwszy w Rzymie, przyodziany w habit zakonny przez Św. Franciszka Borgiasza, z takim zapałem pracował nad nabyciem doskonałości, iż w krótkim czasie wszystkich przewyższył. Przekonany, iż pokora jest fundamentem wszelkiej budowli duchownej, chętnie przyjmował upokorzenia czy to od przełożonych, czy też od towarzyszy; nic go tak nie cieszyło, jak to, gdy widział, iż go lekceważą i używają do niskich posług. — Jak najsumienniej zachowywał Regułę, był posłuszny na każde skinienie przełożonych, odznaczał się czystością sumienia, pobożnością, cierpliwością, słodyczą, miłością ku współbraciom.

Szczególniej jednak Święty Młodzieniec odznaczał się miłością ku Panu Jezusowi, Którego często nawiedzał i przyjmował w Przenajświętszym Sakramencie, i nabożeństwem do Najświętszej Maryi Panny, Którą obrał za swą Matkę. Spełniał mnóstwo praktyk pobożnych ku czci Maryi, przed każdą czynnością prosił Ją o Błogosławieństwo i mówił o Niej z takim przejęciem, iż zdawało się, jakoby był Serafinem, który zstąpił z Nieba, aby ludzi nauczyć, jak powinno się kochać Matkę Bożą.

Zbadaj swe postępowanie, porównując je z życiem Św. Stanisława Kostki. Zbadaj się zaś nade wszystko, czy masz szczególniejsze nabożeństwo do Przenajświętszego Sakramentu i Najświętszej Panny, i pamiętaj, iż nowicjuszowi, który nie ma szczególniejszego do Niej nabożeństwa, wytrwać bardzo trudno.

II. — Pan Bóg już tu na ziemi nagradzał wzniosłe cnoty Św. Stanisława Kostki i Jego wielkoduszne wysiłki do osiągnięcia doskonałości. — W nagrodę najpierw za oderwanie się od krewnych, w sposób cudowny uchronił Go od dostania się w ich ręce i sprawił, iż Święty stał się pociechą i euforią swych przełożonych. — Nagradzając Go następnie za Jego pokorę i słodycz, wyniósł Go nad innych Jego towarzyszy i sprawił, iż wszyscy Św. Stanisława kochali i szanowali. — W nagrodę za zachowanie Reguły Zakonnej, Pan Bóg Jego duszę napełnił pokojem i niebiańskimi pociechami. Poza tym w nagrodę za swą miłość ku Panu Bogu, Święty otrzymał dwukrotnie Przenajświętszy Sakrament z rąk Aniołów; Jego serce pałało tak wielką miłością Bożą, iż często trzeba było używać zimnych okładów, aby ochłodzić Jego piersi.

W szczególniejszy jednak sposób Pan Bóg nagradzał nabożeństwo, jakie Święty Młodzieniaszek żywił do Najświętszej Maryi Panny. — Matka Boża nie szczędziła mu dowodów Macierzyńskiej Swej Miłości, składała Mu na ręce Boże Dziecię i wyjednała Mu Łaskę, iż umarł w Dzień Jej Wniebowzięcia — była przy jego zgonie, otoczona Chórem Świętych Dziewic.

Jeśli podziwiasz wielkość nagrody, udzielonej Św. Stanisławowi Kostce, nie zapominaj o wielkości jego zasług. Naśladuj Jego cnoty, a Jego Chwała i tobie dostanie się w udziale. Należy jednak zaraz zacząć, nie odkładać, gdyż jak mówi Św. Alfons Liguori: „Kto podczas nowicjatu nie ma gorliwości, można uważać za pewne, iż przez całe życie mieć jej nie będzie”. — o ile zaś nie czujesz siły do naśladowania tak wzniosłego wzoru, proś Pana Boga, aby za orędownictwem Św. Stanisława Kostki tobie jej udzielił.

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

Kontynuuj regularny co tygodniowy cykl rozmyślań na każdy dzień przeznaczony: Rozpacz potępionych w piekle.

Zachęcamy do:

1. podjęcia ratunku Dusz Czyśćcowych w miesiącu Listopadzie im poświęconym: Listopad – miesiąc dusz czyśćcowych dzień 13
2. Myśli i nauki o Sądzie Ostatecznym. Dzień 13. Przyjście Sędziego; rozłączenie dobrych i złych. Cz. 2
3. Akcja ratunku dla Polski: Siła Katolickiego Patriotyzmu przez wstawiennictwo dusz czyśćcowych.
4. uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Św. Stanisława Kostki: Nabożeństwo do Św. Stanisława Kostki, Wyznawcy.

Poznaj także żywot Św. Stanisława Kostki, Wyznawcy i Patrona Polski napisanego przez:

1. O. Prokopa Kapucyna.
2. X. Piotra Skargę T.J.
3. X. Juliana A. Łukaszkiewicza.