🔉13 LIPCA. Rozmyślanie. Pan Jezus naucza na górze. – pycha, czyli o próżnej chwale.

salveregina.pl 2 miesięcy temu

Zdjęcie: Przewodnik prawdziwej pobożności

Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Zobacz imprimatur

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

I. Wyobrażę sobie, iż słyszę Chrystusa Pana mówiącego te słowa: Strzeżcie się, abyście sprawiedliwości waszej nie czynili przed ludźmi dlatego, abyście byli widziani od nich.

II. Będę prosił o Łaskę, abym zrozumiał różnicę między działaniem dla podobania się ludziom, dla podobania się Panu Bogu, dla podobania się Panu Bogu Samemu.

I. Punkt.

Działanie dla podobania się ludziom.

pycha

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Pan Jezus, umocniwszy nas przeciw prześladowaniom nieprzyjaciół, chce nas także zabezpieczyć przeciw niebezpieczeństwu i podstępom próżnej chwały. „Strzeżcie się, mówi, abyście sprawiedliwości waszej nie czynili przed ludźmi, abyście byli widziani od nich: bo inaczej zapłaty mieć nie będziecie u Ojca waszego, Który jest w Niebiesiech” (Mat. VI). Z tych słów Nieomylnej Prawdy wynika, iż intencja, która towarzyszy naszym uczynkom, stanowi o ich wartości w Oczach Pana Boga. o ile je wykonujemy, aby się podobać Panu Bogu, wówczas mają one wartość, o ile zaś tylko dla próżnej chwały, dlatego, aby się podobać ludziom, są bez wartości i mogą ściągnąć karę Bożą.

ZASTOSOWANIE. W skutek grzechu pierworodnego pycha, czyli przesadne, nieporządne pragnienie własnej chwały stało się jakby drugą naturą naszą. Stąd to pochodzi owo tajemne i ustawiczne szukanie samego siebie i pochwał ludzi w tym zwłaszcza, co w ich oczach wykonywamy. Pycha, czyli próżna chwała, to pokusa bardzo subtelna, porównać ją można do owadu skrycie toczącego piękny owoc. Najwięksi Święci pomimo nadzwyczajnej czujności nad sobą obawiali się bardzo jej podejścia O, jakże powinieneś się lękać, abyś nie utracił zasługi swoich dobrych uczynków, ty, który tak mało uważasz na siebie, na swoje myśli, na swoją intencję, na usposobienie serca swojego! Weź to dobrze pod rozwagę, jako rzecz bardzo ważną.

UCZUCIA [**]. Błagaj ze ślepym z Jerycha: Spraw Mistrzu, abym przejrzał, abym zobaczył, jak dalece uwiodły mnie ponęty próżnej chwały, i co mam czynić, abym je zwyciężył.

POSTANOWIENIE [***]. Unikaj tych pokus. Odnawiaj często dobrą intencję.

II. Punkt.

Działanie dla podobania się Panu Bogu.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. „Jeśliby oko twoje, mówi Pan Jezus, było szczere, wszystko ciało twoje światłe będzie” (Ibid.). Znaczenie tych Słów Zbawiciela nie jest trudne do zrozumienia. Oko w znaczeniu moralnym, to wedle Św. Hieronima rozum, który nigdy nie działa bez oznaczonego celu. o ile to oko jest szczere, niezaćmione fałszywymi zasadami, wtedy będzie ci wskazywało zawsze Pana Boga, jako twój cel ostateczny i twoje czyny zwrócone będą szczerze, bezpośrednio ku Panu Bogu, spełniać je będziesz w intencji podobania się Jemu jako Najwyższemu Zwierzchnikowi, jako przyszłemu Sędziemu.

ZASTOSOWANIE. Zaiste, wielkim jest Chrześcijanin, u którego Pan Bóg jest celem wszystkich jego czynów, bo jest najściślej połączony z Panem Bogiem, a choćby staje się jedno z Nim, nie znając innej woli, tylko Wolę Bożą. Nazwać go należy szczęśliwym, ponieważ Pan Bóg, Który widzi skrytości serca, nagrodzi wszystkie jego najmniejsze uczynki, wszystkie choćby najobojętniejsze z natury. Chrystus Pan zapewnia o tym: „Ojciec twój, Który widzi w skrytości serca, odda tobie”. Jakie czynisz usiłowania, aby dojść do tej doskonałości, do tej szczęśliwości? Nikt jej nie osiągnie bez wielkiej czystości serca, bez ustawicznego czuwania nad sobą. Jakże dopełniasz tych dwóch warunków?

UCZUCIA. Zawołaj z pobożnym ascetą: Niechże umrę sobie, a żyję Tobie, o Boże mój i wszystko moje!

POSTANOWIENIE. Będę często powtarzał to pobożne westchnienie.

III. Punkt.

Działanie dla podobania się Panu Bogu Samemu.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. o ile jest wielkim w Oczach Pana Boga, o ile jest szczęśliwym człowiek, który ma zwyczajnie w czynach swoich Pana Boga na celu, jeszcze większym, jeszcze szczęśliwszym jest ten, który ma zawsze Pana Boga samego za cel bezpośredni, który będąc zupełnie obumarłym samemu sobie i nieczułym na miłość własną, służy Panu Bogu dla Pana Boga, bez względu na obiecaną nagrodę. Oto jest ideał najwyższej doskonałości. Do tego ideału powinniśmy zdążać. Niepodobna nam, jak długo jesteśmy na tej ziemi, dosięgnąć go w całej pełni.

ZASTOSOWANIE. Nie ubolewaj jednakże nad tym stanem nieudolności naszej, uwolni nas od niej Niebo. Tymczasem czyńmy, na co nas teraz stać. Odnawiajmy często dobrą intencję, a skoro świat przyklaskiwać będzie naszym dobrym czynom, a duch pychy kusić nas będzie próżnością, powiedzmy ze Św. Bernardem: Nie dla ciebie zacząłem, nie dla ciebie będę kończył.

ROZMOWA DUSZY [****] z Najświętszą Panną Maryą, u Której ów ideał był rzeczywistością.

Zachęcamy do:

uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 13
uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

Pokaż dalsze objaśnienia

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.

Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

Idź do oryginalnego materiału