Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM II
(od 1 lipca do 31 grudnia)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
I. Widzę Chrystusa Pana, stojącego wśród tłumów zgromadzonego ludu.
II. Będę prosił o Łaskę zrozumienia i wykonania tego wszystkiego, czego Zbawiciel żąda od tych, którzy Go naśladować pragną.
I. Punkt.
Święta nienawiść bliźniego.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Wśród rzeszy, która szła za Panem Jezusem i z całkiem innym usposobieniem, jak obłudni faryzeusze, słuchała Jego Nauk, wielu okazało pragnienie należenia do liczby Jego Uczniów. ale jakże musieli być zdziwieni, usłyszawszy warunki, które im podał Boski Zbawiciel.
Oto pierwszy: jeżeli kto idzie do Mnie, a nie ma w nienawiści ojca swego i matki, i żony i dzieci, i braci i sióstr, nie może być Uczniem Moim.
Jeśli nie ma w nienawiści ojca itd., to znaczy, o ile nie ma siły i odwagi zrzec się ich przyjaźni, gdy tego Przyjaźń Boża wymaga i oprzeć się im, a choćby całkiem opuścić ich w razie, gdyby się sprzeciwiali widocznej Woli Bożej w rzeczach obowiązujących.
ZASTOSOWANIE. Więc Pan nasz Jezus Chrystus żąda od ciebie, który się mienisz Jego Uczniem, abyś w każdym razie Jemu zostawił pierwsze miejsce w swej czci i miłości; abyś oderwał serce swoje od świata, a przynajmniej zachował je wolnym od wszelkiego uczucia, które przeszkadza do swobodnego z Panem Bogiem połączenia, które stanowi przegrodę między tobą a Bogiem, i Świętą Jego Wolą. Czy też doznajesz w swym sercu tych słodkich uczuć ścisłego z Panem Bogiem obcowania? Jakie jest teraz twoje usposobienie?
UCZUCIA [**]. Wyznaj, żeś znalazł w swoim sercu nieład i usposobienie, jakiegoś widzieć nie chciał.
POSTANOWIENIE [***]. Będę często dziękował Panu Bogu, iż mnie wspierał Łaską Swoją w trudnych chwilach życia.
II. Punkt.
Święta nienawiść samego siebie.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. jeżeli kto nie ma w nienawiści jeszcze i duszy swojej, nie może być Uczniem Moim. Co znaczy ten drugi warunek? Co chciał tymi słowy powiedzieć Boski Zbawiciel? Według Św. Hieronima, chciał nas nauczyć, iż powinniśmy być gotowi raczej życie utracić, niż utracić Wiarę albo Łaskę Bożą — żeśmy powinni nienawidzić, odrzucać od siebie to wszystko, co schlebia miłości własnej i zmysłom, co może skalać duszę naszą w Oczach Pana Boga. Tak siebie samego nienawidzić w doczesności, mówi Augustyn Święty, to znaczy kochać siebie w wieczności.
ZASTOSOWANIE. Ażeby spełnić ten drugi warunek, którego z takim naciskiem Boski nasz Nauczyciel od nas wymaga, trzeba koniecznie dwóch rzeczy:
1) czujności i to wielkiej czujności nad wszystkimi zmysłami i najskrytszymi poruszeniami naszego serca;
2) ustawicznego zniszczenia próżnych, ambitnych pragnień umysłu i nieporządnych uczuć serca; tej konieczności dowodzą Słowa Pana Jezusa: „Królestwo Niebieskie, mówi, gwałt cierpi, a gwałtownicy porywają Je” (Mat. XI, 12).
Czyż nie dlatego, iż ci brakło tych dwóch koniecznych rzeczy, tej czujności i tego gwałtu świętego, o którym mówi Zbawiciel, czyż nie dlatego, pytam, jesteś jeszcze tak mało obumarłym sobie, światu i pożądliwościom jego? Tak leniwym, tak niedobrym Uczniem Pana Jezusa?
UCZUCIA. Proś ustawicznie Pana Boga o poznanie siebie, o świętą nienawiść ku sobie samemu, połączoną z wielką odrazą do wszystkiego, co ludzie światowi tak kochają, za czym tak się ubiegają, kosztem powinności względem Pana Boga i własnego sumienia.
POSTANOWIENIE. Bądź pilniejszym w czuwaniu nad sobą i surowszym dla siebie.
III. Punkt.
Święta miłość krzyża.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. „A kto nie nosi krzyża swego, a idzie ze Mną, nie może być Uczniem Moim”. Oto trzeci warunek, którego Boski Zbawiciel żąda od prawdziwych Uczniów Swoich. Dla oświeconego Chrześcijanina nie trudne to do zrozumienia słowo: nieść krzyż za Chrystusem Panem, to znaczy znosić z miłości ku Niemu cierpliwie wszelkie uciski i to wszystko, co nam przykre, co paraliżuje nasze upodobania, zamysły, pragnienia; co się sprzeciwia naszym usposobieniom, skłonnościom i obyczajom; co jest przykrym ciału dla duszy. Nieść krzyż za Chrystusem Panem, to znaczy, jak mówi Św. Paweł Apostoł: „Zawsze umartwienie Jezusa z sobą nosić w ciele naszym” (II Kor. IV); umartwiać się ustawicznie i we wszystkim, abyśmy, będąc umarłymi dla siebie i świata, żyli tylko dla Pana Boga Samego.
ZASTOSOWANIE. Tu oblicz się sam z sobą, jak daleko postąpiłeś w cnocie umartwienia i zaparcia samego siebie. jeżeli duch umartwienia cię ożywia, bądź pewnym szczęścia wiecznego, a jeżeli przeciwnie, duch ten jest ci obcym, słusznie obawiać się możesz. Dla większej wiary w tę niezawodną prawdę, przypomnij sobie, co mówi Św. Paweł Apostoł: „A którzy są Chrystusowi, ciało swe ukrzyżowali z namiętnościami i pożądliwościami swymi… jeżeli kto ducha Chrystusowego nie ma, ten nie jest Jego” (Gal. V, Rzym. VIII).
ROZMOWA DUSZY [****] z twoim Świętym Patronem.
Zachęcamy do:
- uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 12
- Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego — dzień 12
- uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów — dzień 12
Poznaj także żywot:
- Św. Serafina Zakonnika napisanego przez O. Prokopa Kapucyna.
- Św. Maksymiliana napisanego przez X. Juliana A. Łukaszkiewicza.
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2024
