Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM II
(od 1 lipca do 31 grudnia)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
I. Patrz na Pana Jezusa, Boskiego Pasterza, niosącego na Ramionach Swoich owcę znalezioną.
II. Proś o serce napełnione ufnością i miłością.
I. Punkt.
Jak szuka pasterz owcy straconej.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Ta wzruszająca przypowieść jest uzupełnieniem przypowieści o Dobrym Pasterzu. Pan Jezus podał je w formie zapytania faryzeuszom, którzy szemrali przeciw Niemu, iż przyjmuje grzeszników i jada z nimi (Łuk. XV). Który z was człowiek, co ma sto owiec, a jeśliby stracił jedną z nich, azali nie zostawi dziewięćdziesiąt i dziewięć na puszczy, a idzie za oną co zginęła, aż ją najdzie? Zważ, z jakim pośpiechem szuka ów pasterz ewangeliczny owcy straconej, tylko spostrzegł jej nieobecność, wnet porzuca wszystko, nie zostawiając sobie ani chwili na przygotowania do podróży; zważ z jaką wytrwałością jej szuka i nic go nie odstrasza, ani niepewność, czy i kiedy odnajdzie, ani trud podróży, ani znużenie i ubytek sił. Nie spocznie, dopokąd nie znajdzie swej ukochanej owieczki.
ZASTOSOWANIE. Czy nie to samo powtarzał Pan Bóg tyle razy względem ciebie, gdyś zbłąkał się, odbiegając od Niego zaślepiony grzechem? Czyż nie On to wołał na ciebie natychmiast, gdyś zgrzeszył, wewnętrznym głosem sumienia, budząc w duszy niepokój i trwogę tak długo, aż nareszcie Łaska Jego przełamała twój opór, zwyciężyła chytrość i przebiegi szatana?
UCZUCIA [**]. Podziwiaj, uwielbiaj, wychwalaj, błogosław nieograniczoną Dobroć Pana Boga względem ciebie.
II. Punkt.
Jak się obchodzi pasterz z owcę znalezioną.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Gdy nareszcie pasterz przyjdzie na trop zbłąkanej owcy, wołaniem łagodnym zatrzymuje ją w jej biegu szalonym, a zbliżywszy się do niej, daleki od czynienia jej ostrych wyrzutów, uśmiecha się do niej na znak, iż nie chowa w sercu swoim najmniejszej urazy. Ale to nie wszystko: wzruszony litością na widok owieczki zdyszanej, z sił opadłej, cóż czyni ten dobry pasterz? Kładzie ją na ramiona swe, radując się, mówi Chrystus Pan, i do owczarni swojej odnosi (Ibid).
ZASTOSOWANIE. W tym prześlicznym obrazie przedstawia Zbawiciel dusz naszych Samego Siebie i obraz ten odwzorował w Sobie, tylko iż w stopniu nierównie doskonalszym. Każdy nawrócony grzesznik doświadczył tego na sobie, od chwili, gdy wyrzekł się grzechu i powrócił do Pana Boga całym sercem, od tej chwili ustały wyrzuty sumienia, błogi pokój zajął miejsce dręczącej walki, czuje się uprzedzony i wspierany Łaską tak obfitą, iż nie idzie, ale biegnie, wsparty tą Łaską. Już mu nie jest ciężką żadna ofiara, to, co mu się zdawało niepodobnym, teraz wydaje się łatwym. A radość, której doznaje Sługa Boży na myśl, iż zbawił duszę, udziela się sercu żałującego grzesznika. Cieszy się pokojem i szczęściem, jakiego już dawno nie doznawał. Cóż na to mówi twe własne doświadczenie?
UCZUCIA. O jako dobry i słodki jest, Panie, duch Twój we wszystkich. (Mądr. XII. 1).
POSTANOWIENIE [***]. W stosunkach moich z bliźnimi będę naśladował dobroć, łagodność i miłosierdzie Dobrego Pasterza.
III. Punkt.
Jak pasterz okazuje swą radość, gdy znajdzie owcę straconą.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. A przyszedłszy do domu, mówi dalej Pan Jezus, zwoływa przyjaciół i sąsiadów, mówiąc im: Radujcie się ze mną, iżem znalazł owcę moją, która była zginęła (Łuk. XV). Trzecia część tego podobieństwa jest uwagi godna dla wielce pocieszającego zastosowania, które nasz najmilszy Zbawiciel sam raczył uczynić w następujących słowach: Powiadam wam, iż tak będzie euforia w niebie nad jednym grzesznikiem pokutę czyniącym, niż nad dziewięćdziesiąt i dziewięcią sprawiedliwych, którzy nie potrzebują pokuty (Ibid).
ZASTOSOWANIE. Czego nas uczą te Boskie Słowa? Uczą nas, iż powinniśmy cenić, uwielbiać nieogarnioną Dobroć i Miłosierdzie Pana Boga względem czyniących pokutę grzeszników; iż wielką zniewagę czynimy Panu Bogu, wielką krzywdę wyrządzamy samym sobie, gdy na wspomnienie dawnych grzechów lękamy się na nowo, trwożymy się i zniechęcamy, jakby przebaczenie mogło być wątpliwym, albo odwołalnym. Wszak prawda? I ty tak czyniłeś? jeżeli tak było, żałuj i wyznaj swój błąd, a jeżeli w przyszłości doznasz jeszcze takiej pokusy, wspomnij, co powiedział Chrystus Pan, iż nawrócenie twoje było przedmiotem euforii Aniołów i Duchów Błogosławionych. Ta myśl wzmocni twą ufność, pocieszy serce i będzie potężną dźwignią na drodze doskonałości.
ROZMOWA DUSZY [****] z Boskim Pasterzem duszy naszej.
Zachęcamy do:
- uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 11
- Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego — dzień 11
- uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów – dzień 11
- Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny w dniu Jej Święta: Nabożeństwo ku czci Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny.
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2024
