🔉1 PAŹDZIERNIKA. BŁ. JAN Z DUKLI, WYZNAWCA. Rozmyślanie.

Rozmyślanie.

Bł. Jan z Dukli uświęcił się przez

I. pokorę,

II. apostolstwo.

„Weźmijcie jarzmo Moje na siebie i uczcie się ode Mnie, Żem jest cichy i pokornego Serca, a znajdziecie odpocznienie dla dusz waszych” — (Mat. 11, 29).

I. — kilka dziś wiemy o życiu Bł. Jana z Dukli. Z licznych legend, podań i pomników kultu dowiadujemy się, iż Bł. Jan pragnął ukryć się i uniknąć chwały ludzkiej. Nie chciał, aby prócz Pana Boga ktoś inny zajmował się jego życiem. To wielkie pragnienie ukrycia się przed światem pobudziło go do usunięcia się na pustynię wśród lasów dukielskich. Nie znalazł jednak w samotni pełnego zadowolenia. Musiał odczuwać brak kierownictwa duchownego i dręczącą samotność w chwilach rozterki. Opuszcza więc pustelnię i szuka towarzystwa braci w Zakonie franciszkanów.

W nowych warunkach wprawia się do cnoty i znajduje wśród zakonników wytrawną pomoc. Zostawszy kapłanem, oddaje wszystkie swe siły pracy kaznodziejskiej. Słysząc o wielkim mężu Bożym Św. Janie Kapistranie, który porywał wszystkich swą płomienną wymową i heroicznym umiłowaniem obserwy zakonnej, przeżywał znów niepokój wewnętrzny. W fundacji klasztoru obserwy na Stradomiu w Krakowie dojrzał nową dla siebie możliwość doskonalszej drogi do świętości. Myśl ta nie daje mu spokoju. W r. 1463 we Lwowie przechodzi do bernardynów. Nowa próba, ale tym razem ostateczna. Gorliwość braci, którą zastał w nowej dla niego rodzinie zakonnej, napełniała go zapałem do całkowitego oddania się Panu Bogu.

Szukając jedynie Chwały Bożej Bł. Jan unikał urzędów, nie pragnął, aby osoba jego budziła podziw, chciał całkowicie wyniszczyć się dla Pana Boga. Tak bardzo ukochał doskonałość zakonną, która opiera się na wypełnianiu rad ewangelicznych, iż straciwszy na starość wzrok prosił, aby odczytywano mu Regułę. Dotąd ponawiał swą prośbę, aż nauczył się jej na pamięć.

II. — Pokora nie powstrzymała Bł. Jana przed apostolstwem. Widząc potrzeby dusz pracował ze wszystkich sił nad nimi. Jego działalność apostolska rozwijała się w dwu kierunkach, na ambonie i w konfesjonale. Był wyjątkowym spowiednikiem. Zasłynął nie tyle jako kaznodzieja, ale jako kierownik dusz dążących do doskonałości. Wychowywał przez konfesjonał Świętych. W konfesjonale skuteczniej tępił wady i pielęgnował cnoty. Jego konfesjonał stał się dla wielu grzeszników prawdziwą przystanią w zawierusze spraw doczesnych i portem zbawienia po wielu nieraz ciężkich zbrodniach. Ileż w tej pracy było zrozumienia potrzeby życia wewnętrznego już w XV wieku!

Tak umiłował tę pracę cichą, iż choćby wtedy, kiedy już stracił wzrok pod koniec życia, po omacku szedł do konfesjonału, by wszystkim potrzebującym służyć swą radą, pociechą i sakramentalnym rozgrzeszeniem. Od jego konfesjonału wstawali ludzie wewnętrznie pokrzepieni i stawali się coraz to lepsi. Mieli oni zapewnioną pomoc Błogosławionego w modlitwie, którą nieustannie zanosił do Pana Boga. Konfesjonał Bł. Jana stał się prawdziwą szkołą świętości.

Modlitwa.

Naucz nas, Błogosławiony Janie, szukać zawsze tego, co doskonalsze i świętsze, choćbyśmy choćby musieli się narazić ludziom i w wyborze naszym pozostać samotni. Pragniemy tak jak ty w cichości i pokorze spełniać nasze codzienne obowiązki wierząc, iż świętość nie polega na głośnych czynach, ale na wielkiej miłości Boga. Amen.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc Październik poświęcony ku czci Różańca Świętego – dzień 1
2. Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego – dzień 1
3. uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów – dzień 1
4. uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Bł. Jana z Dukli: Nabożeństwo ku czci Bł. Jana z Dukli.

© salveregina.pl 2024